این قسمت اختصاص دارد به پرنده ای که روزی تکیه گاه یک نیروی دریایی بزرگ بود. این قسمت درباره ی پرنده ی است تنومند و بی ریخت، اما بسیار کارآمد و دوست داشتنی؛ هواپیمای خاطره انگیزی که خلبانانش به خاطر پایداری و استحکامی که داشت درباره اش می گفتند : انگار یک کامیون پرواز می کند. می خواهیم از هواپیمای اژدر افکنی بگوییم که برای انتقام گرفتن از دشمن آمده بود، ولی برخی از ملوانان آن را با بوقلمون مقایسه می کردند (به خاطر جثه ی بزرگ و مانورپذیری نسبتاً کم). می خواهیم درباره ی طرحی ماندگار به نام Avenger سخن بگوییم.

عکس زیبای بالا که متعلق به آرشیو دولت فدرال ایالات متحده می باشد، توسط یکی از ملوانان یا کارکنان نیروی دریایی آمریکا در حین انجام وظیفه در سبتامبر ۱۹۴۲ گرفته شده است. این عکس TBF Avenger ها را در حال پرواز بر فراز شهر Norfolk در ایالت Virginia نشان می دهد.

پس از آن که در سال ۱۹۴۲ هواپیماهای اژدر افکن TBD Devastater در نبرد Midway به دست جنگنده های ژاپنی قتل عام شدند، نیروی دریایی آمریکا که از پیش از جنگ جهانی دوم به کاستی ها و ضعف های Devastater واقف بود و بر روی جایگزینی برای آن کار می کرد، بی درنگ Devastater ها را از خط مقدم بیرون کشید و TBF Avenger را جایگزین آن ها کرد. بدین ترتیب در سال ۱۹۴۲ ، TBF Avenger جایگزین TBD Devastater شد تا هواپیمای اژدر افکن ناونشین نیروی دریایی آمریکا شود. Avenger ها بلافاصله وارد نبرد Midway شدند. شش فروند Avenger به اسکادران اژدر افکن هشتم (VT-8) پیوست و در جزیره ی Midway مستقر شد. در آن هنگام، اسکادران اژدر افکن VT-8 پانزده فروند TBD Devestater را به نبرد فرستاده و همه را از دست داده بود و باقی مانده ی این اسکادران از ناو هواپیمابر Hornet پرواز می کرد. این شش فروند Avenger کوشیدند تا به ناوگان ژاپن حمله ی اژدری کنند اما فقدان پوشش هوایی باعث شد تا از این شش فروند Avenger تنها یک فروند از نبرد بازگردد، آن هم با خسارت بسیار. همچنین در آن زمان Avenger تازه وارد بود و کاربرانش تجربه ی لازم را در پرواز با آن نداشتند و این هم مزید بر علت شد. Avenger ها پس از نبرد Midway در دو نبرد دیگر حضور مؤثرتری یافتند.

این Avenger همان تنها بازمانده ی شش فروند Avenger است که به عنوان اولین Avenger ها بلافاصله وارد نبرد Midway شدند. این Avenger خسارت دیده در خارج از پایگاه زمینی ششم در جزیره ی Midway دیده می شود.
Avenger به خاطر نقص های جدّی که در اژدرهای آمریکایی وجو د داشت، در آغاز از عملیات اژدر افکنی دور نگه داشته شد و به جای آن در نقش های بمب افکن و ضد زیر دریایی ظاهر شد. همچنین، ضربه ی وحشتناکی که اسکادران های اژدر افکن نیروی دریایی آمریکا در نبرد Midway متحمل شدند باعث شده بود تا نیروی دریایی آمریکا اطمینان خود را نسبت به عملیات اژدر افکنی هوایی از دست بدهد، اطمینانی که بعد ها با موفقیت اژدر افکن Avenger در نبرد دریای فیلیپین احیاء شد.

عکس زیر یک TBF-1 Avenger را در حال رها کردن یک اژدر نشان می دهد. عکس مربوط به اواخر ۱۹۴۲ یا اوایل ۱۹۴۳ می باشد.


عکس بالا شما را به ماه جون سال ۱۹۴۴ می برد؛ جایی که یک خلبان جوان و البته رئیس جمهور آینده ی آمریکا “جرج اچ. دابلیو. بوش” (بوش پدر) در اتاقک پیشین یک TBM Avenger در ناو هواپیمابر سبک USS San Jacinto دیده می شود. پرزیدنت “بوش” در سال ۱۹۴۳ جوانترین هوانورد نیروی دریایی آمریکا شد. این خلبان جوان در ۲ سبتامبر ۱۹۴۴ در جریان پروازهایش در اسکادران اژدر افکن VT-51 از ناو هواپیمابر سبک USS San Jacinto، در اقیانوس آرام ، ، بر فراز جزیره ی ” شیشی جیما” هدف قرار گرفت، به طوری که هر دو خدمه ی او کشته شدند. به هر حال ” جرج بوش” پیش از آن که با چتر از هواپیمای TBM Avenger بیرون بپرد مهماتش را بر سر هدف خالی کرد و آن را زد. او مدال صلیب پرواز را دریافت کرد. ( نشان صلیب پرواز در نظامی گری بریتانیا و آمریکا به افتخار عمل قهرمانه ی استثنایی در نبرد هوایی اعطا می شود).

Avenger به جز اژدر افکنی ، بسیاری نقش های دیگر را در نیروی دریایی پذیرفت، به طوری که به نقطه ی اتکاء این نیرو بدل شد. در میان همکاری های درخشان شرکت Grumman با هوانوردی نیروی دریایی آمریکا، شاید TBF Avenger “همه فن حریف” ترین پرنده باشد. این پرنده ی چند منظوره طی دوره ی خدمتش در نیروی دریایی آمریکا در نقش های اژدر افکن، ضد زیر دریایی، بمب افکن شبانه ی همه هوایی، جستجو و نجات، اقدامات متقابل الکترونیک، هواپیمای ترابری ناونشین، هواپیمای پیش اخطار ناو نشین و …. به کار گرفته شد. Avenger اولین هواپیمای پیش اخطار ناونشین نیروی دریایی آمریکا و جهان بود. همچنین این پرنده اولین هواپیمای تهاجمی شرکت Grumman در آن نیرو بود. در واقع پرنده هایی که شرکت Grumman تا پیش از Avenger برای نیروی دریایی تولید کرده بود، همگی جنگنده بودند. البته باید اضافه کرد که Avenger به خاطر ورود ناگهانی به جنگ جهانی دوم به یک هواپیمای جنگی کلاسیک بر فراز اقیانوس آرام تبدیل شد و قادر بود تا با جنگنده های دشمن به صورت “داگفایت” نیز درگیر شود. این پرنده سنگین ترین هواپیمای تک پیشرانه در جنگ جهانی دوم بود.



تصویر بالا یک دسته ی هفت فروندی از TBM-3D Avengerهای اسکادران اژدرافکن شبانه ی VT(N)-90 را در جنیوری سال ۱۹۴۵ نشان می دهد. اسکادران VT(N)-90 بخشی از “گروه هوایی شبانه ی ۹۰ ” بود که بر ناو هواپیمابر USS Enterprise استقرار داشت. نگاه کنید به غلاف های رادار در بال های راست و نشان روی دم هواپیماها.

Avenger یک جایگاه بمب بزرگ داشت که به آن اجازه می داد تا یک اژدر Mark 13 ، یا یک بمب ۹۰۰ کیلوگرمی، یا چهار بمب ۲۳۰ کیلوگرمی را حمل کند. Avenger به دلیل بهره گیری از امکانات رادیویی خوب، هدایت (هندلینگ) آسان، و برد زیادی که داشت هواپیمای فرماندهی ایده آلی برای فرماندهان گروه های هوایی بود. Avenger با سقف پرواز ۳۰۰۰۰ فوت (۱۰۰۰۰ متر) و برد ۱۶۰۰ کیلومتر در حالت بار بیشینه، از همه ی اژدر افکن های آمریکایی پیش از خودش و همچنین از همتای ژاپنی اش برتر بود. بعد ها گونه هایی از Avenger تولید شد که دارای رادار بودند و در نقش های پیش اخطار یا ضد زیردریایی به کار گرفته شدند. در آن روز ها اگر چه بهبود های مهندسین شرکت MIT در رادار های هوانوردی و صنعت الکترونیک در راه بود، اما رادار هایی که در سال ۱۹۴۳ ساخته می شد به سبب استفاده از فناوری لامپ خلع، بسیار حجیم بودند و به همین خاطر آن رادارها برای اولین بار در هواپیماهای جادار TBF Avenger تعبیه شدند و نه در هواپیماهای کوچکتر و سریع تر.



در تصویر بالا یک فروند اژدر افکن TBF Avenger آماده ی برخاستن از ناو هواپیمابر USS Yorktown در اواخر ۱۹۴۳ می باشد.

Avenger های ضد زیر دریایی به صورت جفت ها ی Hunter / Killer عمل می کردند. گونه ی TBM-3W2 نقش Hunter (شکارچی) را داشت و وظیفه اش کشف مکان زیر دریایی به وسیله ی رادرا زیر شکمی بود. گونه ی TBM-3S2 نقش Killer (کشنده، قاتل) را داشت و ظیفه اش حمله به زیر دریایی با اژدر یا بمب های نوع Depth Charge بود. (بمب های Depth Charge نوعی از بمب هستند که تا عمق معینی در آب فرو می روند و منفجر می شوند).

تصویر زیر یک جفت Hunter / Killer از Avenger های اسکادران ضد زیردریایی VS-26 را در حال تمرین های معمول در حدود سال ۱۹۵۳ نشان می دهد. پرنده ی نزدیک تر به دوربین یک فروند TBM-3W2 است که نقش Hunter را دارد. به ساختار دم این پرنده و برآمدگی محفظه ی رادار در زیر شکم نگاه کنید. تیغه های کوچک کمکی در دو طرف دم هواپیما به خاطر مقابله با تأثیری است که محفظه ی برآمده ی رادار برپایداری حرکت در راستای قائم دارد. پرنده ی دوم یک فروند TBM-3S2 می باشد که نقش Killer را دارد.




TBF توسط آقای Leroy Grumman طراحی، و در آغاز برای نیروی دریایی و تفنگداران دریایی در شرکت Grumman تولید شد. در آپریل سال ۱۹۴۰ سفارش دو/۲ پیش نمونه از این هواپیما مطرح شد، در آگست ۱۹۴۱ اولین پیش نمونه پرواز کرد و سرانجام در سال ۱۹۴۲ ، هواپیمای اژدر افکن TBF Avenger وارد خدمت شد. شرکت Grumman از سال ۱۹۴۲ تا دسامبر ۱۹۴۳، در مجموع ۲۲۹۳ فروند Avenger تولید کرد و از آن تاریخ به بعد شرکت General Motors بود که به تولید Avenger ادامه داد. Avenger های تولیدی شرکت General Motors را با عنوان TBM Avenger می شناسند و Avenger های شرکت Grumman را با همان نام اولیه ی TBF Avenger . شرکت General Motors در مجموع ۲۸۸۲ فروند TBM تولید کرد و علاوه بر آن گونه ای از Avenger را که پیشرانه ای بزرگتر و بال های قوی تری داشت، به نام TBM-3 توسعه داد و بیش از ۴۶۰۰ فروند از آن تولید کرد. Avenger ها در سال ۱۹۴۲ وارد خدمت شدند و سرانجام به طور رسمی در سال ۱۹۶۰ بازنشسته شدند. از Avenger پس از خدمت عملیاتی به عنوان هواپیمای آموزشی استفاده شد. این هواپیما به عنوان یک پرنده ی غیر نظامی در نقش آتشنشانی نیز ظاهر شد که گفته می شود هنوز تعداد قابل توجهی از این Avenger ها در کانادا پرواز می کنند. روی هم رفته در حدود ۹۸۳۹ فروند Avenger در قالب ۴۴ گونه تولید شد. کاربران نظامی و غیر نظامی آن از کشورهای برزیل، کانادا، فرانسه، ژاپن،هلند، نیو زیلند، اروگوئه،انگلیس و آمریکا بودند.



این تصویر یک فروند TBM-3R متعلق به نیروی دریایی آمریکا بر ناو هواپیمابر USS Essex دیده می شود. این پرنده از نوع حمل و نقل ناونشین یا همان COD می باشد. (/ COD Carrier Ondoard Delivery). این عکس مربوط به سال ۱۹۵۲ یا ۱۹۵۳ است که این ناو در کره مستقر بود.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 9

|

تعداد امتیازدهندگان : 2

|

مجموع امتیاز : 2