مستند تولیدی رجانیوز از حاشیههای حضور ناوهای امریکایی در خلیج فارس

فیلم: ناوهای امریکایی؛ مایه برتری نظامی یا سیبل متحرک موشکهای ایرانی!؟/ پخش تصاویر ضبط شده از عرشه ناو امریکایی توسط پهپاد ایرانی برای اولین بار
گروه چند رسانهای: نیروی هوایی آمریکا مقتدر ترین نیروی هوایی دنیاست. اما به علت دور بودن این کشور از نقاط استراتژیک جهان، برای جبران این نقص دست به دامن ناوهای هواپیما بر شده است به نحوی که اکنون پر شمار ترین ناوهای هواپیمابر دنیا را در اختیار دارد و به واسطه همین ناوها در جنگهای کوچک بمبارانهای وسیعی را روی مواضع دشمن برنامه ریزی می کند. سال قبل نیز خبرنگار بی بی سی از روی یک ناو هواپیمابر آمریکا به همین نکته اشاره کرد.به گزارش رجانیوز، خبرنگار بیبیسی در توصیف ناوهای هواپیمابر امریکا در خلیج فارس میگوید: « اینها اینجا امروز صد پرواز داشتند! صد پرواز ماموریتی. پیام این ماموریت ها این است که قدرت منطقهای حداقل در آسمان ما هستیم.»

نام: یو اس اس میسوری
تاریخ اقدام به ساخت: 6 ژانویه 1941
تاریخ اتمام پروژه: 29 ژانویه 1944
تاریخ اعزام به مأموریت: 11 ژوئن 1944
فرجام: بعنوان یک موزه از آن استفاده میشود
نوع: نبرد ناو
ظرفیت: 46000 تن
طول: 270 متر
عرض: 108 متر

قدرت پیشرانه: دارای 4شفت ساخت شرکت BROWN CURTIS با چرخ دنده و توربین با قدرت 144000 اسب بخار
سرعت: 61 کیلومتر بر ساعتنبرد ناو یواس اس میسوری یکی از مجهزترین و قابلترین کشتیهای جنگی در طول جنگ جهانی دوم بود که مجهز به 9توپ 410میلیمتری مدل CALMARK1250 بعنوان توپهای اصلی (این توپها در جنگ جهانی دوم رقیبی نداشت و قدرتمندترین توپ دریایی مستقر بر روی کشتی در آنزمان محسوب میشد) و 20 توپ130 میلیمتری مدل CALMARK1238 بعنوان توپهای ثانویه بود. علاوه بر ابزار فوق الذکر این کشتی مجهز به 80توپ ضدهوایی 40میلیمتری و 49توپ ضدهوایی 20میلیمتری نیز بود.
قطر زره این کشتی در بدنه 310میلیمتر و برروی عرشه 190 میلیمتر بود. این کشتی که یکی از مجهزترین کشتیهای جنگی در زمان خود محسوب میشد. توپهای اصلی 410میلیمتری آن نوانایی شلیک گلوله هایی با وزن 1200کیلوگرم و تا مسافت 32کیلومتر را داشتند.

در 11ژوئن1944 زمانیکه این کشتی جنگی مأموریت جنگی دریافت نمود کاپیتان "ویلیام مک کالاگان" به فرماندهی آن برگزیده شد. در روز افتتاح این کشتی "مری مارگارت ترومن" دختر سناتور ایالت میسوری به نام "هری ترومن" که در سال 1945 رئیس جمهور آمریکا شد آنرا به آب انداخت. این کشتی پس از شرکت در مانوری که در خلیج "چساپیک" برگزار شد از بندر نورفولک در ویرجینیا خارج شد و پس از عبور از کانال پاناما در 14 دسامبر به بندر سانفرانسیسکو رسید و در 24 دسامبر به پرل هاربر وارد شد. در 2ژانویه سال1945 این کشتی به پایگاه دریایی ULITI در مجمع الجزایر کارولین وارد شد بعنوان کشتی فرماندهی آدمیرال "مارک ا.میتسچر" انتخاب گردید.
در27 ژانویه این کشتی مأموریت یافت از کشتیهای لجستیکی و حمل و نقل نیروی دریایی حراست نماید در 6فوریه همان سال میسوری بهمراه یک ناو هواپیمابر آمریکایی برای اولین بار در یک جنگ شرکت نمود و مأموریت یافت برای مقابله با پدحمله ژاپنیها عملیات نماید. دولیتل عملیاتی بود که از ناوهای هواپیمابر آمریکائی که هواپیماهایش برای اولین بار دستور یافته بودند خاک اصلی ژاپن را بمباران نماید آغاز شده بود.
در 9فوریه1945 میسوری مأموریت یافت با شرکت در عملیات حمله به ایوجیما با شلیک توپهای اصلی خود از پیاده شدن نیروهای آمریکائی حمایت کند. پس از پایان مأموریت این نبرد ناو در ایوجیما در 18مارس1944 در دریای INLAND ژاپن مورد حمله هوایی قرار گرفت و موفق شد 4هواپیمای ژاپنی را سرنگون کند.
حمله به پادگانها و فرودگاهها و پایگاههای دریایی ژاپن در دریای اینلند و جنوب غربی جزیره هنشو ادامه یافت و در جریان این حملات نبرد ناو میسوری بارها مورد حمله قرار گرفت
در22مارس در جریان حمله به اوکیناوا ساحل جنوب شرقی این جزیره توسط میسوری گلوله باران شدو در 1آوریل1945 تفنگداران دریایی آمریکا با حمایت نبردناو میسوری به اوکیناوا حمله کردند. در 11آوریل یک حمله انتحاری توسط یک خلبان کامیکازه منجر به ایجاد یک آتش سوزی در عرشه کشتی گردید اما این آتش سوزی به سرعت تحت کنترل درآمد و کشتی نجات پیدا کرد. پس از جستجوی بسیار باقیمانده جنازه خلبان هواپیمای مهاجم پیدا شد و تعیین هویت گردید نام او "ایشینو ستسیو" بود.به دستور فرمانده میسوری کاپیتان کالاگان در یک مراسم نظامی و با احترام مورد تجلیل قرار گرفت و روز بعد با افتخار و شایستگی در دریا دفن گردید.
در ساعت 23:05 روز 17آوریل میسوری یک زیردریایی ژاپنی را شناسایی نمود و بلافاصله با گزارش آن به ناوگان آمریکا مستقر در محل یک آرایش برای شکار زیردریایی فوق شکل گرفت و آنرا غرق نمود. در 5ماه می و در حالیکه تنها 3روز به علائم پایان جنگ در اروپا باقیمانده بود میسوری به همراه قوای امدادی آمریکا متشکل از یک ناو هواپیمابر و تعدادی کشتی مسکورت به اوکیناوا اعزام شد و در طول جنگ اوکیناوا موفق شد 5هواپیمای ژاپنی را ساقط نماید و به 6هواپیمای دیگر خسارت وارد کردهمچنین در طول نبرد اوکیناوا این نبرد ناو موفق شد 12حمله روزانه و 4حمله شبانه ارتش ژاپن را دفع نماید. میسوری در طول این نبرد یک وظیفه دیگر را نیز به خوبی اجرا نمود و موفق شد با گلوله باران مواضع دشمن در ساحل و عمق خاک جزیره تعدادی از مواضع دفاعی و زیرساختهای مهم نظامی ارتش ژاپن را نابود نماید.
در 18 ماه می و در حالیکه 10روز از تسلیم بی قید و شرط آلمان نازی میگذشت آدمیرال"ویلیام اف.هالسی" فرمانده کل ناوگان سوم آمریکا به میسوری نقل مکان نمود. در روزهای 2و3 ژوئن میسوری که اکنون بعنوان کشتی فرماندهی ناوگان سوم برگزیده شده بود در حمله به پایگاههای هوائی و مراکز صنعتی جزیره کیوشو شرکت نمود. در این عملیات مراکز یاد شده در آن جزیره مورد بمباران وسیع هواپیماهای برخاسته از ناوهای هواپیمابر ناوگان سوم قرار گرفتند و خسارات بسیاری به مراکز یادشده وارد آمد. در روز 8ژوئن مجددا جزیره کیوشو مورد حملات هوائی سنگین قرار گرفت تا امکان استفاده ژاپنیها از آن به منظور حمایت هوائی در برابر حملات آمریکا به فیلیپین میسر نگردد.
در روز 13ژوئن میسوری به بندر سان پدرو در خلیج لی یت وارد شد در 8جولای میسوری و ناوگان سوم آمریکا برای حمله به خاک اصلی ژاپن در جزیره هنشو آماده میشدند. در 13جولای توکیو و در 14 جولای هوکایدو دومین جزیره بزرگ ژاپن هدف حملات ویرانگر قرار گرفتند و خسارات فراوانی را متحمل شدند. در حمله به هوکایدو برای اولین بار یک شهر ژاپن مورد حمله مستقیم توپهای ناوگان ارتش آمریکا قرار گرفت. در این حمله کارخانجات نیهون استیل شهر موران در هوکایدو با شلیک مستقیم توپهای میسوری ویران شد. در شب 17جولای حملات ناوگان سوم آمریکا به تأسیسات مهم جزیره هنشو آغاز شد و تا 25 جولای ادامه یافت. با پایان این حملات نیروی دریایی ژاپن تقریبا هیچ حضوری در آبهای ساحلی کشور خود نداشت و ناوگان سوم دریایی آمریکا به فرماندهی نبردناو میسوری کنترل سواحل جزایر اصلی ژاپن را در دست داشت.
در 6آگوست1945 یک هواپیمای B-29 آمریکائی از اسکادران بمب افکن 393 نیروی هوائی به خلبانی "پل تیبتس" از یک پایگاه هوائی واقع در شمال جزیره تینیان در غرب پاسیفیک برخاست و در ساعت 08:15 به وقت هیروشیما یک بمب اتمی به نام "پسرکوچک" را برفراز آن شهر رها نمود. این بمب تلفاتی معادل 166000نفر را بجای گذاشت و 3روز بعد در 9آگوست در ساعت 11:02 صبح یک هواپیمای B-29 دیگر از اسکادران بمب افکن 393 به خلبانی "چارلز سونی" یک بمب پلوتونیومی برفراز شهر ناکازاکی رها نمود و تلفاتی معادل 40000نفر بجا گذاشت.
متعاقب آن دولت ژاپن در 10 آگوست یک نامه برای دولت آمریکا توسط سوئیس ارسال نمود و به بمباران اتمی کشورش اعتراض نمود. در 12 آگوست "هیروهیتو" امپراطور ژاپن در جمع شاهزادگان و اعضای سلطنتی خاندان امپراطوری تصمیم به تسلیم را اعلام کردو در 29آگوست نبردناو میسوری به خلیج توکیو وارد شد تا شرایط تسلیم و مراسم آن در این نبرد ناو به امضاء برسد. ژنرال مک آرتور فرمانده ارتش آمریکا در شرق دور در عرشه این نبرد ناو در روز 2سپتامبر سندی را به امضاء نمایندگان دولت ژاپن و کشورهای متفق آمریکا رساند که به موجب آن ژاپن رسما و بدون قیدوشرط تسلیم میشد.

در فاصله سالهای 1950 تا 1955 نبرد ناو میسوری در جنگ کره شرکت کرد و در سالهای بین 1984 تا 1990 این نبرد ناو به تسلیحات الکترونیک و موشکهای کروز مجهز شد و در جریان نبرد طوفان صحرا تحت هدایت "نورمن شوارتسکف" عملیات نمود.

با پایان عملیات طوفان صحرا این نبرد ناو در سال 1993 بازنشست گردید و تا به امروز در بندر پرل هاربر بعنوان موزه مورد بازدید توریستها قرار میگیرد.

بودجه پایه وزارت دفاع آمریکا در سال مالی ۲۰۱۰ بالغ بر ۵۰۰ میلیارد دلار بوده است که بخش اعظمی از آن صرف پروژه های مرتبط با توسعه و ساخت هواپیماها، تانک ها، کشتی ها و دیگر تجهیزات نظامی می شود.آنچه در ادامه خواهید خواند، درباره برخی از پرهزینهترین و گرانقیمتترین تجهیزات نظامی آمریکا است.
نورث روپ گرومن. بی- ۲ اسپریت(روح) Northrop Grumman B-2 Spirit

بی- ۲ یکی از بهترین بمب افکن های رادارگریز آمریکا بوده که از قابلیت حمل سلاح و بمب های اتمی و غیر اتمی برخوردار است. قابلیت رادارگریزی پیشرفته، این اجازه را به بی- ۲ می دهد تا به راحتی در خطوط مجهز دفاعی دشمن نفوذ کرده و اهداف خود را منهدم نماید. بر اساس برنامه ریزی های اولیه، سفارش ساخت ۱۳۲ فروند از این هواپیما در نظر گرفته شده بود که به دلیل هزینه های بالای تولید قرارداد اولیه برای تولید ۲۱ فرود در سال ۱۹۸۷ به امضا رسید. هزینه تولید بی- ۲ در سال ۱۹۹۷، رقمی بالغ بر ۷۳۷ میلیون دلار بوده که در حال حاضر این رقم با توجه به هزینه های مربوط به تامین قطعات و نگهداری حدودا به ۲ میلیارد دلار افزایش یافته است.
بل – بوئینگ. وی- ۲۲ اُسپری(عقاب دریایی) Bell-Boeing V-22 Osprey

وی- ۲۲ هواگردی چند منظوره با قابلیت نشست و برخاست به صورت عمودی همانند یک هلکوپتر است. اما با توجه به قابلیت چرخش موتورها و تبدیل شدن به یک هواپیما، وی- ۲۲ می تواند از هر هلکوپتری سریع تر پرواز کرده و به حداکثر سرعت هواپیماهایی که از موتور توربو پرآپ برخوردار هستند دست یابد. اولین عملیات نظامی این هواگرد به سال ۲۰۰۷ و در جنگ عراق صورت پذیرفت. از سال ۲۰۰۸ هزینه پروژه وی- ۲۲، ۲۷ میلیارد دلار بوده و بر اساس گزارش های منتشر شده هزینه تولید هر فروند از این هواگردها ۶۷ میلیون دلار است.
نورث روپ گرومن. یو اس اس جورج اچ.دبلیو بوش USS George H.W. Bush /CVN-77

این ناو هواپیمابر به افتخار سرباز کهنه کار و رئیس جمهور سابق آمریکا جورج اچ.دبلیو بوش نامگذاری شده است. این کشتی آخرین ناو جنگی با قابلیت حمل گستره وسیعی از تجهیزات نظامی است که برای نیروی دریایی آمریکا ساخته شده است. ساخت این ناو در سال ۲۰۰۱ و با هزینه تولیدی بالغ بر ۶٫۲ میلیارد دلار آغاز و در سال ۲۰۰۹ با به پایان رسیدن پروژه، در ویرجینیا به آب انداخته شد. با توجه به طول تقریبی ۳۳۵ متر ناو هواپیمابر بوش، یکی از طولانی ترین کشتی های جهان است. حداکثر سرعت این ناو بالغ بر ۳۰ گره دریایی بوده که نیروی خود را از ۲ راکتور هسته ای تعبیه شده در این کشتی دریافت می کند.
لاکهید مارتین. اف- ۳۵ لایتنینگ ۲ (صائقه) Lockheed Martin F-35 Lightning II

اف- ۳۵ به عنوان بخشی از پروژه مشترک میان آمریکا، بریتانیا و سایر متحدان مطرح با عنوان “جنگده های تهاجمی مشترک” شکل گرفته است. این هواپیما برای انجام ماموریت های هوایی، دریایی و شناسایی طراحی و ساخته شده است. اف- ۳۵ می تواند به توپ گاتلینگ و هشت نوع موشک مختلف مجهز گردد. از سوی دیگر قابلیت حمل بمب اتمی بی- ۶۱ نیز از دیگر امتیازهای برجسته این هواپیما محسوب می شود. هزینه تولید هر فروند اف- ۳۵، ۱۲۲ میلیون دلار بوده و آمریکا طی قراردادی به ارزش ۳۲۳ میلیارد دلار، قصد دارد دو هزار فروند از این هواپیما را به ناوگان هوایی خود اضافه نماید. در زمان امضای این قرارداد در سال ۲۰۰۱، لاکهید مارتین رکورد بزرگترین قرارداد نظامی تاریخ را به خود اختصاص داد.
مک دانل داگلاس. اف/اِی- ۱۸ هرنت(زنبور سرخ) McDonnell Douglas F/A-18 Hornet

اف/ای- ۱۸ توسط شرکت مک دانل داگلاس معرفی و توسط شرکت بوئینگ که در سال ۱۹۹۷ این شرکت را خریداری کرد به تولید خود ادامه داد. وظیفه اصلی این جنگنده انجام ماموریت های شناسایی و پشتیبانی هوایی است. هرنت می تواند به حداکثر سرعت ۱۱۹۰ مایل بر ساعت رسیده و در مدت زمان کوتاهی به سقف پروازی ۵۰ هزار پایی دست پیدا کند. هزینه تولید هر فروند از این هواپیما برابر با ۵۷ میلیون دلار است.
بوئینگ. ایی اِی- ۱۸ جی گرولر Boeing EA-18G Growler

هدف از طراحی و ساخت این جنگنده حضور در جنگ های الکترونیک است. ایی ای- ۱۸ می تواند با استفاده از امواج الکترومغناطیسی، تجهیزات و سلاح های دیگری که در این زمینه در اختیار دارد باعث اختلال در سیستم های راداری و ارتباطی دشمن شود. آغاز تولید این محصول به سال ۲۰۰۷ باز می گردد و از سال ۲۰۰۹ فعالیت عملیاتی خود را آغاز کرده است. هزینه تولید هر فروند از این هواپیما برابر با ۶۷ میلیون دلار است.
جنرال داینامیکس. خودرو جنگی چند منظوره Expeditionary Fighting Vehicle

این خودرو نظامی از قابلیت حرکت در آب و خشکی برخوردار است. از این وسیله می توان برای انتقال نیروها از دریا به خشکی استفاده کرد. این در حالی است که این خودرو جنگی در خشکی از قابلیت هایی همانند یک تانک سود می برد. هزینه تولید هر دستگاه از این وسیله بالغ بر ۲۲ میلیون دلار بوده و انتظار می رود هزینه کلی این پروژه تا سال ۲۰۱۵ برابر با ۱۵ میلیارد دلار باشد.
گرومن. ایی- ۲ دی هاوک آی(چشم شاهین) Grumman E-2D Advanced Hawkeye

ایی- ۲ دی در واقع بهترین مدل از این سری هواپیما بوده که از سال ۱۹۶۰ تاکنون در حال تولید است. سیستم پیشرفته رادار این هواپیما قدرت کنترل و بررسی محیط پیرامون آن را تا سه برابر افزایش داده است. ایی- ۲ اولین پرواز خود را در سال ۲۰۰۷ انجام داده و هزینه تولید ۲۳۲ میلیون دلاری را برای گرومن به همراه داشته است. سیستم های الکترونیکی هوایی جدید در کنار قابلیت ارتباط با ماهواره و سوخت گیری در آسمان از دیگر ویژگی های شاهین تیز بین گرومن محسوب می شود. تحویل این هواپیما به نیروی دریایی آمریکا نیز از سال ۲۰۱۰ آغاز شده است.
بوئینگ. سی- ۱۷ گلوب مستر ۳ Boeing C-17 Globemaster III

این هواپیمای ترابری- نظامی آمریکا از سال ۱۹۹۳ فعالیت عملیاتی خود را آغاز کرده است. توانایی حمل ۱۰۰ سرباز با امکانات نظامی کامل این هواپیما را به یکی از مهره های کلیدی آمریکا در جنگ عراق و افغانستان مبدل کرده بود. این در حالی است که هزینه تولید هر فروند سی- ۱۷ برابر با ۱۹۱ میلیون دلار است. این هواپیما در نیروی هوایی کشورهای بریتانیا، کانادا و ناتو نیز به فعالیت می پردازد.لاکهید مارتین. اف- ۲۲ رپتور Lockheed Martin F-22 Raptor

بدون هیچ گونه شک و تردیدی و به اعتقاد بسیاری از کارشناسان صنایع نظامی و هوایی جهان، اف- ۲۲ بهترین جنگنده حال حاضر جهان است. حتی با نگاهی مختصر به ظاهر این پرنده خوش ساخت نیز می توان به درستی این اظهار نظرها پی برد. هرچند اطلاعات چندانی در ارتباط با مراحل و مواد مورد استفاده در ساخت این هواپیما از سوی وزارت دفاع آمریکا منتشر نشده است اما قابلیت شکستن دیوار صوتی، رادار گریزی کامل و حمل موشک های کروز را می توان به عنوان بخش کوچکی از توانایی های رپتور در نظر گرفت. هزینه ساخت هر فروند از این هواپیما بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی نیروی هوایی آمریکا بالغ بر ۱۵۰ میلیون دلار و هزینه کلی تولید آن بالغ بر ۶۵ میلیارد دلار است. هزینه های سنگین تولید اف- ۲۲ باعث شد تا وزارت دفاع آمریکا در سال ۲۰۰۹ خواستار توقف این پروژه شود. پس از آن مجلس سنا به این درخواست رای مثبت داده و سه ماه بعد با قانونی شدن لایحه سیاست نظامی آمریکا بودجه این پروژه به طور کامل قطع شد

سرلشکر فیروز آبادی:


نیروی دریایی سپاه، نیروی خط مقدم جمهوری اسلامی است
سپاه نیوز: رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، نیروی دریایی سپاه را نیروی دریایی خط مقدم جمهوری اسلامی ایران توصیف کرد.
به گزارش خبرنگار سپاه نیوز؛ سردار سرلشکر بسیجی دکتر حسن فیروزآبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح صبح امروز (یکشنبه) در دومین روز همایش فرماندهان و مسئولین نیروی دریایی سپاه که در مشهد برگزار میشود با اشاره به عزت، صلابت و اقتدار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران گفت: نیروی دریایی سپاه امروز نیروی دریایی خط مقدم جمهوری اسلامی ایران است.
سرلشکر فیروز آبادی با اشاره به حضور نیروهای آمریکایی در کشور های منطقه اظهار داشت: نیروهای آمریکایی (زمینی، دریایی، هوایی) در کشورهای منطقه از جمله کویت، قطر، بحرین و امارات مستقر شدهاند البته از این استقرار نمیتوان استنباط حمله به ایران را داشت چرا که چنین چیزی نه به ذهن رهبران آن خطور میکند نه نظامیان.
وی با اشاره به حضور ناو هواپیما بر آمریکا در خلیج فارس گفت: چند روز پیش اتفاق شیرینی افتاد و ناو هواپیما بر " جرج واشنگتن " وارد خلیج فارس شد، در گذشته رسانهها حضور ناوگان آمریکایی را به مثابه حمله به ایران تعبیر میکردند اما فرمانده ناوگان آمریکا در منطقه طی سخنانی این حضور را به منظور پشتیبانی جنگ افغانستان و مبارزه با دزدان دریایی اعلام کرد که از این واضحتر و شیرینتر نمیتوان گفت که ما با شما کاری نداریم.
رئیس ستاد کل نیروهای مسلح با اشاره به توجیه حضور نیروهای آمریکا در پایگاههای منطقهای گفت: دلیل اول آنکه آمریکا قول داده بود نیروهای خود را از عراق خارج کند و اگر میخواست آنها را به پایگاههای دور منتقل کند بسیار زمان بر و هزینه بر بود از این رو نیروهای آمریکایی به کشورهای منطقه منتقل شدند.
وی افزود: اشغال نظامی کویت، بحرین، قطر و امارات در واقع این کشورها را به پادگان نظامی آمریکا در منطقه تبدیل کرده و آنان انباردار تجهیزات نظامی آمریکا هستند.
سرلشکر فیروزآبادی با اشاره به تاثیر جنبشهای مردمی آمریکا در انتقال نظامیان تصریح کرد: با اوضاع بحرانی و حرکت های مردمی که در آمریکا وجود دارد همچنین آسیبهایی که آمریکا با سلاحهای تشعشع دار خود به سربازانش زده و آنها را به بیماریهای روانی مبتلا کرده، این سربازان پس از بازگشت از عراق به جنبش وال استریت پیوستند آمریکایی ها از این ترسیدند که با بازگشت بقیه سربازان جنبش وال استریت به نهضت تبدیل شده و آنها را دچار مشکل کند.
رئیس ستاد کل نیروهای مسلح پیرامون توجیه دیگری که از حضور نظامیان آمریکا در منطقه میشود گفت: به دلیل آنکه محور اصلی راهبرد جنگ طلبانه آمریکا امروز متوجه چین شده است کشورهای قطر، بحرین ، امارات و کویت جزو نزدیکترین نقاط به چین به شمار میرود.
وی در ادامه اظهارداشت: متاسفانه برخی در داخل میخواهند با اهداف سیاسی به نحوی القاء کنند که این پایگاه ها به دلیل حمله به ایران شکل گرفته و باید مراقب بود و کوتاه آمد اما اذعان نیروهای آمریکایی و فرمانده ناوگان آمریکا چیز دیگری است که علتش حضور مقتدر ، بیداری، ایمان و بصیرت رزمندگان نیروی دریایی ماست که در خلیج فارس و دریای عمان مستقر هستند.
رئیس ستاد کل نیروهای مسلح در پایان با تاکید بر اینکه دشمنان همواره از عزت خدادادی و الهی ملت ایران و رزمندگان نیروی دریایی سپاه در هراسند گفت: بیش از یکسال است آنها به ما التماس میکنند که علائمتان را برای زمان عملیات نظامی به ما بگویید پاسخ ما به آنها این بوده که همواره برابر مقررات بین المللی عمل میکنیم و این رعب و وحشت دشمنان ناشی از عزت ، سربلندی، اقتدار و صلابت نیروهای مسلح است.

آنچه باید توجه داشت میزان غنای سوخت اتمی مورد نیاز برای پیشرانه های هسته ای دریایی است. برای مثال راکتورهای جدید OK-900A که در ناوگان یخ شکن های آرکتیکای روسی استفاده می شود از اورنیوم 20 تا 90 درصد و به طور متوسط 60 درصد استفاده می کند.

بیش از 90 درصد تجارت ایران از طریق دریا صورت می گیرد و تقریباً همه نفت کشور توسط ناوگان کشتی های نفتکش منتقل می شود. کشتی های باری و نفتکش ایرانی سالانه مسافت های بسیاری را به 5 قاره دنیا می پیمایند. برای مثال، مسافت بندرعباس به عنوان مهمترین بندر تجاری ایران تا بندر مهم شانگهای در چین حدود 11000 کیلومتر است. همچنین برای رسیدن نفتکش های ایران از پایانه نفتی خارک به این بندر مهم جهان، حدود 780 کیلومتر مسیر طولانی تر هم می شود.

امروزه تقریباً همه کشتی های باربری و نفتکش دنیا از سوخت های فسیلی استفاده می کنند. کشتی های نفتکش به طور معمول بین 15 تا 25 سال و کشتی های باربری نیز دستکم 20 سال عمر می کنند. هر چند سوخت های فسیلی برای کشتی ها به دلیل اینکه از ساده ترین مشتقات نفت خام هستند بسیار ارزان تمام می شوند اما استفاده از این نوع سوخت های فسیلی باعث تولید میزان بسیار زیادی سولفور در سال می شود. هر کشتی باربری بزرگ در سال 5 هزار تن سولفور تولید می کند که معادل میزان ایجاد شده از این ماده توسط 50 میلیون دستگاه خودرو است.

همانطور که مهرداد بذرپاش نماینده مردم تهران در مجلس اعلام کرده، نمایندگان ملت به دنبال طرحی هستند که بر اساس آن، دولت مکلف می شود بر حوزه صنعت و معدن در طراحی جدید تکنولوژی موتورهای نفتکش و ناوها تمرکز جدی داشته باشد.

به گفته وی، ایران باید تکنولوژی را در حوزه موتورهای کشتیها داشته باشد که کشتی ها بتوانند مسافت طولانی را بدون سوختگیری مجدد طی کنند و نفتکشها نیز آسیب کمتری ببینند.

پیش از این نیز عباسپور سخنگوی کمیسیون صنایع و معادن مجلس با تاکید بر اینکه این ظرفیت علمی وساخت موتورهای جدید که نیازمند سوخت گیری در بنادر کشورهای دیگر نباشند، در ایران وجود دارد، یادآور شده بود که این تغییر و طراحی می تواند تغییرات مصرف سوخت را در بحث پیشرانه ها به دنبال داشته باشد و جلوی شیطنت برخی کشورها علیه ایران را بگیرد.

بررسی های مشرق نشان می دهد در دنیا کشتی غیرنظامی غول پیکیری وجود دارند که از پیشرانه اتمی بجای فسیلی استفاده می کنند، میزان انرژی آزاد شده از هر کیلوگرم سوخت هسته ای با اورانیوم 3٪ غنی شده، تقریباً 260 برابر همین مقدار سوخت فسیلی است.

اما آنچه باعث شده تا کنون پیشرانه هایی با سوخت فسیلی یکه تاز باشند مسائلی غیر از حساب و کتاب های مستقیم است. در واقع مسائل ایمنی در پیشرانه های اتمی بسیار چالش برانگیز هستند به طوریکه یکی از مشکلات پیش روی کشتی های کاربر این پیشران، مسائل بیمه ای و ارقام بالای آن است. از اینرو بیشتر سازندگان بزرگ کشتیهای تجاری، چندان تمایلی به صرف هزینه برای توسعه راکتورهایی که شرایط استفاده غیرنظامی را برآورده کند نداشتند.

اما در سال های اخیر خبرهای متعددی از گرایش مجدد برخی کشورها نظیر آمریکا و چین به سوی پیشرانه های هسته ای برای شناورهای تجاری منتشر شده است. پیشرفت فناوری تجاری هسته ای که منجر به کاهش هزینه های تولید، افزایش ایمنی، کاهش نیاز به سوختگیری مجدد که خود دردسرهای فراوانی به همراه دارد از جمله عواملی است که بار دیگر مزیت های این نوع پیشرانه ها را برای کشتی های غیرنظامی پررنگ کرده است.

پیشرانه های هسته ای بسته به سطح فناوری هر 4 سال، 13 تا 15 سال و در نمونه های جدید 25 تا 30 سال نیاز به سوختگیری دارند و دوره عمر آنها کاملاً با پیشرانه های فسیلی قابل رقابت است.

نگاهی به چند نمونه از کشتی هایی که از پیشرانه اتمی استفاده کرده یا می کنند خالی از لطف نخواهد بود:

کشتی باربری و مسافربری NS Savannah با میزان جابجایی 21800 تن و طول 181.66 متر از یک راکتور 74 مگاوات برخوردار بوده و به سرعت حدود 39 تا 44.4 کیلومتر بر ساعت می رسد. این کشتی آمریکایی از 1964 تا 1972 در خدمت بوده است و سازندگان آن بیشتر اثبات فناوری را مد نظر داشته اند تا ارزش افزوده اقتصادی.

کشتی NS Savannah

کشتی یخ شکن یامال از رده آرکتیکا

کشتی Sevmorput

هر چند هزینه ساخت یک پیشرانه اتمی نسبت به نمونه ای با سوخت فسیلی با همان توان، بیشتر است اما هزینه کلی در دوره عمر آن بسیار کمتر از این پیشرانه های مرسوم است. به عنوان مثال، هزینه های سوختگیری در هر بندر برای کشتی هایی با پیشران اتمی، حذف شده در حالی که کشتی های معمول باید یا کل سوخت مورد نیاز را (در صورت امکان!) حمل کنند که حجم مفید بار قابل حمل را کاهش می دهد و یا به صورت مداوم در طی مسیر برای سوختگیری از مسیر خارج شده و در بندرها توقف کنند.

از سوی دیگر هر چند نسبت وزن به توان تولیدی برای یک پیشرانه اتمی سیکل بخار تا حدود 5.4 و برای پیشرانه اتمی توربین گاز تا 1.5 برابر یک پیشرانه دیزلی می رسد اما در واقع باید حجم سوختی که باید برای طی مسافت مورد نظر حمل می شود را نیز در نظر گرفت.

در این صورت در مقایسه دو پیشرانه اتمی فوق با نوع دیزلی، وزن پیشران دیزلی به علاوه سوخت مورد نیاز برای 10 روز سفر با سرعت 20 گره دریایی(37 کیلومتر بر ساعت) به ترتیب 1.07 و 3.86 برابر است. این در حالی است که اولاً برای سفرهای طولانی تر، وزن و حجم سوخت فسیلی باز هم بیشتری نیاز است. ثانیاً آمار فوق بر اساس تحقیقاتی روی پیشران های موجود در دهه 1990 بررسی شده و برای نمونه های جدید در حال توسعه پیشرفت پیشرانه های اتمی بسیار قابل توجه و بیشتر از کاهش مصرف سوخت موتورهایی با سوخت فسیلی بوده است.

همانطور که گفتیم حجم سوخت مورد نیاز برای یک سفر دریایی متوسط رو به بالا میزان زیادی از حجم مفید بار را اشغال می کند در حالی که پیشرانه های اتمی جدید با چند ده کیلوگرم اورانیوم امکان سفر دریایی تا 40 برابر شعاع کره زمین را می دهد.

توجه داریم چگالی اورانیوم حدوداً 20 برابر چگالی سنگین ترین نوع سوخت فسیلی کشتی ها است بنابراین هر کیلوگرم از آن یک بیستم مقدار مشابه از سوخت فسیلی فضا اشغال می کند. اگر کشتی Sevmorput را معیار مقایسه قرار دهیم در حالی که برای چند ده سال دریانوری 150.7 کیلوگرم اورانیوم در راکتور آن قرار داده شده، حجم سوخت فسیلی مورد نیاز برای این مدت چند صدهزار برابر حجم این مقدار اورانیوم است که دریافت و ذخیره آن هم زمان زیادی لازم داشت. بنابراین در یک دوره عمر طولانی، پیشرانه های اتمی در صورت حل کامل مشکلات پیش گفته، بسیار مناسب تر از انواع فسیلی هستند.

البته سایر کاربری های پیشرانه اتمی دریایی کماکام به قوت خود باقی است. علاوه بر ناوهای هواپیمابر و زیردریایی های حامل موشک های بالستیک، در سالهای اخیر زیردریایی های تهاجمی رده وزنی متوسط نیز با پیشرانه های کم حجم و با یکبار سوختگیری برای همیشه ساخته شده اند. با توجه به اینکه این نوع پیشرانه ها احتیاج به اکسیژن ندارند بنابراین مدت زمان زیر آب ماندن زیردریایی های جدید نیز بسیار افزایش یافته است. امروزه کاربرد این راکتورها علاوه بر شناورهای دریایی نظامی کوچکتر مانند زیردریایی های کلاس متوسط، رزمناوها و ناوشکن ها در شناورهای لجستیکی هم مورد توجه بوده و در زمینه غیر نظامی هم سازندگان بزرگ، طرح هایی برای بازگشت به کشتی های باربری با سوخت اتمی را ارائه داده اند.

به گزارش مشرق، میزان ارتباط فناوری راکتور های دریایی با کوچکترین نمونه های تولید برق نیز از مواردی است که توجه به آن توجیه اقتصادی سرمایه گذاری روی چنین فناوری را روشن تر می سازد. در واقع فناوری راکتورهای رده کوچک و رده میکرو با ضریب ایمنی بالا دارای مشابهت های زیادی است و رویکرد کشورها به ایجاد نیروگاه های کوچک در تعداد بیشتری از مناطق می تواند با توسعه راکتورهای کوچک برای شناروهای دریایی همپوشانی داشته باشد. در نتیجه هزینه های توسعه این فناوری تعدیل می شود.



رویکرد کشورهای صاحب فناوری در شرایطی که تلاش می کنند وابستگی خود را به سوخت های فسیلی و نفت کشورهای جهان سوم کمتر کنند عاملی است که در نظر گرفتن آن می تواند انگیزه شروع حرکت در زمینه ساخت پیشرانه های اتمی دریایی را تقویت کند. توجه داریم از این کشورها بعید نیست پس از توسعه و همه گیر کردن چنین پیشرانه هایی در محصولات خود با وضع قوانین سختگیرانه و به بهانه هایی مانند حفاظت از محیط زیست، محدودیت های فراوانی را برای کشورهای دیگر ایجاد کنند.

هر چند عمق دانش هسته ای کشور بسیار بالا بوده و سطح کارهای تحقیقاتی متخصصان و پژوهشگران کشورمان در رده کارهای قابل توجه جهانی است با این وجود هنوز هم سطح صنعت و فناوری هسته ای کشورمان برای دنیا کاملاً شناخته شده نیست. به عنوان مثال کمتر کارشناس خارجی باور داشت ایران پس از عدم توفیق در خرید سوخت مورد نیاز راکتور تحقیقاتی تهران با غنای 20٪ در مدت کوتاهی موفق به ساخت بومی و رساندن آن به مراحل استفاده صنعتی شود. بنابراین ضمن اینکه دانش به عنوان نیمی از راه در اختیار متخصصان کشورمان است، فناوری هم به عنوان نیمه اصلی و تکمیل کننده برای موجود شدن محصول با تلاش و برنامه ریزی توسط فرزندان این مرز و بوم قابل دستیابی است.

آنچه باید توجه داشت میزان غنای سوخت اتمی مورد نیاز برای پیشرانه های هسته ای دریایی است. برای مثال راکتورهای جدید OK-900A که در ناوگان یخ شکن های آرکتیکای روسی استفاده می شود از اورنیوم 20 تا 90 درصد و به طور متوسط 60 درصد استفاده می کند و راکتور KLT-40 در کشتی Sevmorput به طور معمول با اورانیوم 30 تا 40 درصد یا 90 درصد کار می کند.

بنابراین برای رسیدن به پیشرانه های اتمی، صنعت هسته ای کشور ناگزیر از ارتقاء سطح غنی سازی هسته ای به میزان متوسط راکتورهای جدید دریایی یعنی 50 تا 60 درصد خواهد بود.

این کار با توجه به وضع تحریم های جدید و بهانه تراشی برای تحویل ندادن سوخت به نفتکش های ایرانی می تواند گام مؤثری برای خنثی و بی اثر کردن این تحریم ها و قدمی پیش دستانه برای جلوگیری از متوقف کردن یا دریافت عوارض و مالیات های بسیار سنگین از کشتی هایی با سوخت فسیلی در سال های نچندان دور باشد.

در ماههای اخیر تهدید ایران برای بستن تنگه هرمز باعث افزایش تنش میان تهران-واشنگتن شد و در این بین برخی از مقامات ضمن ابراز نگرانی درباره بستن تنگه هرمز به قابلیت های موشکی ایران اشاره کردند.

برخی مقامات غربی نیز با اشاره به استفاده ایران از راهبرد جنگ نامتقارن علیه نفتکش های آمریکایی در تنگه هرمز به پیامدهای اقتصادی جدی این اقدام از جمله افزایش قیمت نفت اذعان کردند.

کریستین ساینس مانیتور در همین حال می نویسد: اگرچه ارتش آمریکا 90 برابر بیشتر از ایران، پول صرف هزینه های نظامی می کند، اما این کشور که وارث سرزمین پارس بوده با استفاده از استراتژی جنگ های نامتقارن می تواند در برابر تهدیدات ایالات متحده ایستادگی کرده و به هدف خود برسد.

حتی مین های دریایی یا قایق های کوچک ایرانی می توانند با استفاده از استراتژی جنگ نامتقارن علیه نفت کش های آمریکایی، باعث افزایش نگرانی درباره امنیت منطقه شوند که پیامدهای اقتصادی جدی از جمله افزایش قیمت نفت را به دنبال دارد. زیرا یک سوم از محموله های نفتی از تنگه هرمز عبور می کند.

کریستین ساینس مانیتور در ادامه به اظهارات یک دیپلمات اروپایی که به تازگی دوره شش ساله خدمت خود را در تهران به پایان رسانده است، می پردازد.

به گفته این دیپلمات اروپایی، هدف نهایی ایران بستن تنگه هرمز نیست، بلکه افزایش هزینه بیمه ترانزیت های نفتی در تنگه هرمز است که پیامدهای اقتصادی آن به اندازه بستن این تنگه است.

بر اساس گزارش موسسه بین المللی تحقیقات صلح استکهلم ایران تنها 7 میلیارد دلار صرف هزینه های نظامی کرده، این در حالی است که بودجه نظامی آمریکا در سال 2008 حدود 619 میلیارد دلار بوده اما ایرانی ها با استفاده از استراتژی جنگ های نامتقارن و سابقه خود در دریانوردی می توانند عبور نفت از تنگه هرمز را دچار مشکل کنند.

به نوشته این روزنامه آمریکایی، هدف ایران بهره برداری از ضعف های دشمن بااستفاده از قایق های کوچک تندرو در زمانها و مکانهای غیر قابل یش بینی است که فرصتی را برای حملات پارتیزانی فراهم می کند.

برآورد کارشناسان اقتصادی نیز نشان می دهد که قیمت بالای 150 دلار برای هر بشکه نفت در صورت بروز چنین سناریویی دور از ذهن نیست.

مؤسسه اس اند پی اعلام کرد: افزایش تنش ها بین ایران و غرب خطرات اقتصادی و سیاسی برای همکاری مؤسسات و شرکت ها در خاورمیانه در پی خواهد داشت و تمرکز بر نقش مهم تنگه هرمز، تجارت منطقه خلیج فارس را هم با خطر روبرو خواهد ساخت.

این موسسه با اشاره به تهدید به بستن این تنگه از سوی ایران در واکنش به تحریم های نفتی گفت: تاکنون این تهدیدات شفاهی بوده؛ اما تحلیلگران احتمال آن را رد نمی کنند که جنگ لفظی بوجود آمده موجب بروز یک وقفه در صادرات نفت و یا سناریوی بروز یک جنگ در این منطقه شود.

قابلیت های موشکی ایران باعث شده تا غرب برای مقابله با این توانایی به اعزام زیر دریایی های بدون سرنشین موسوم به "سی فاکس" به خلیج فارس و ناوهای هواپیمابر روی آورد.

سایت مقاومة لبنان نیز در این برهه زمانی با انتشار یک اینفوگرافیک به سه زبان عربی، انگلیسی و فرانسه، قابلیت های موشکی ایران را برای بستن تنگه هرمز به نمایش درآورد.

در این اینفوگرافیک به قابلیت های سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران در بستن تنگه هرمز تاکید شده و به آخرین دستاوردهای این کشور اشاره شده است.

در این اینفوگرافیک همچنین ویژگیهای هفت موشک ایران به نام های ظفر، نصر، کوثر، نور، قادر، تندر و صاعقه را می توان با کلیک روی هر موشک مطالعه کرد.

در طی درگیری های نظامی بعد از جنگ جهانی دوم، پدافند هوایی در مواجهه با تهدیدات هوایی در مواردی که نیروی پدافند کننده از فناوری های روز عقب نبوده بسیار موفق ظاهر شده است. از اینرو امروزه سامانه های دفاع هوایی جای خود را به عنوان راه حلی قابل اعتماد در ذهن فرماندهان تثبیت کرده اند. از مناطق اصلی میدان نبرد تا مراکز پشتیبانی، اماکن سیاسی و اقتصادی و ... با  قرار گرفتن تحت پوشش پدافند هوایی از امنیت لازم برای ایفای نقشی در جریان جنگ برخوردار می شوند.

ضرورت سرکوب پدافند هوایی دشمن

در سوی مقابل تلاش نیرویی که برای تعیین روند جنگ، نیاز به انهدام تأسیسات و اهداف مورد نظر خود دارد مفهوم سرکوب پدافند هوایی دشمن(SEAD) را بوجود آورده است. در این راهبرد، از سامانه های کشف و هشدار تا تسلیحات دشمن مورد هدف هستند اما با توجه به تغذیه سلاح ها از طریق داده ها، قطع فرایند تولید اطلاعات مورد نیاز دشمن، هوشمندانه و به صرفه تر بوده و زودتر نتیجه لازم را حاصل می کند. بدین ترتیب راه آسمان دشمن برای هواپیما، بالگرد و موشک های خودی باز و امن شده و با از بین رفتن حمایت پدافند هوایی، هوا و فضا برای دشمن ناامن می شود.

در میان انواع آشکارسازها، رادارها به علت شیوه عملکرد و حجم اطلاعات تولیدی از بیشترین اهمیت برخوردارند و از اینرو کوشش برای ساخت تسلیحات ضد رادار در کشورهای پیشرو اولویت بالایی دارد. البته همین شیوه عملکرد رادارهای معمول که بر مبنای ارسال امواج و دریافت بازتاب آن است باعث شد تا هدف قرار دادن آنها نیز روشهای کاملاً ممکن و عملی داشته باشد بدین ترتیب که با استفاده از یک گیرنده امواج رادار، می توان موقعیت فرستنده آن را نسبت به خود سنجیده و به سمت آن حرکت کرد. موشک ها به عنوان یک سلاح مناسب برای حمل این گیرنده ها به کار گرفته شدند که در نتیجه تا حد امکان ضمن حفظ نیروی خودی از آتش پدافند دشمن، حمله مؤثری را نیز به انجام می رسانند.

اولین استفاده ها از موشک های ضد رادار به دهه 1960 باز می گردد. در آن دوره سامانه های به کارگرفته شده چندان هوشمند نبوده، با خاموش شدن رادار مورد حمله، هدف را از دست داده و درنتیجه احتمال اصابت بالایی نداشتند. بعدها با افزودن سامانه های هدایت اینرسی تا حدودی مشکل فوق حل شد.

انواع موشک های ضد رادار تا به امروز، هوا به سطح و سطح به سطح کروز بوده اند و اگر موشک هایی که توانایی آشیانه یابی منبع جنگ الکترونیک دشمن را دارند در نظر بگیریم گونه های هوا به هوا و سطح به هوا هم برای این منظور ساخته شده اند.

در ایران موشک های ضد رادار هوا به سطح خریداری شده از خارج و بهسازی شده در داخل و همچنین موشک های سطح به هوای ارتقاء داده شده با قابلیت هدف قرار دادن منبع جنگ الکترونیک معرفی شده بودند اما اخیراً توسط فرماندهی نیروی هوافضای سپاه خبر از وجود موشک ضد رادار بالستیک ساخت ایران داده شد.

عملکرد این موشک بالستیکی است یعنی با زاویه های متوسط حدود 45 درجه یا بیشتر از آن شلیک شده و پس از اوجگیری و خاموش شدن موتور با رسیدن به نقطه اوج مسیر، حرکت منحنی شکلی بر اساس قوانین علم بالستیک را پیموده و به سمت زمین سرازیر می شود. در واقع موشک های بالستیک روی مداری بیضوی حرکت می کنند که کره زمین روی یکی از کانون های آن قرار دارد. به طور معمول این موشک ها پس از خاموش شدن موتور دیگر قابل هدایت نیستند زیرا هدایت آنها با استفاده از سامانه کنترل بردار رانش صورت می گیرد اما نمونه هایی برخوردار از سطوح متحرک روی بدنه نیز ساخته شده است که در نتیجه در قوس نزولی(به اصطلاح فاز ترمینال) نیز قابل هدایت و تصحیح مسیر هستند.

کشورمان ایران، از سازندگان مطرح موشک بالستیک با برد، محموله و دقت های متفاوت است که بجز چند نوع اولیه، همه آنها  از طرح های بومی بهره مند هستند. به طور عادی این موشک ها برای انهدام اهداف زمینی مانند پایگاه های دشمن به کار می روند اما در سال گذشته ایران پس از چین دومین کشوری بود که موشک بالستیک ضد کشتی خود را رونمایی کرد. این موشک که خلیج فارس نام دارد، از یکی از روش های هدایت اپتیکی یا حرارتی استفاده می کند و محصولی با کاربردی جدید از خانواده موشک های بالستیک محسوب می شود که پیشتر در گزارش هایی به به معرفی آن پرداخته بودیم.

اجرای عملیات ضد رادار نیز مأموریت جدیدی برای موشک های بالستیک کشور و حتی در جهان است که با توجه به مزیت های این رده از موشک های می تواند مورد بررسی قرار گیرد.کاربرد موشک های ضد رادار بالستیک می تواند هم مورد اصابت قرار دادن رادارهای زمین پایه دشمن و هم رادارهای مستقر بر کشتی های جنگی  باشد.

با توجه به اهمیت سرکوب دفاع هوایی دشمن در نبرد، استفاده از موشک های بالستیک در شرایطی که امکان استفاده از هواپیماهای رزمی برای سرکوب پدافند هوایی دشمن نیست راه حل کاملاً مناسبی خواهد بود.

در یک نبرد احتمالی در صورت حضور جنگنده های دشمن در فضای خودی با فرض بدترین حالت یعنی استیلای هوایی او بر آسمان ما، هم هواپیماهای حامل موشک ضد رادار و هم پرتابگرهای موشک بالستیک در معرض خطر نابودی قرار دارند اما پرتابگرهای زمینی با استتار بالا از هر نقطه ای می توانند شلیک کنند و تا لحظاتی قبل از شلیک کاملاً‌ از دید دشمن پنهان هستند؛ در صورتی که هواپیماها در چنین فرضیه ای شاید موفق به بلند شدن از روی زمین هم نشوند. بعلاوه موشک های بالستیک مد نظر اگر از نوع سوخت جامد باشند بنابر اعلام منابع رسمی در زمانی حدود 30 ثانیه برای شلیک آماده می شوند و حتی فرصت کافی برای خروج پرتابگرها از منطقه و استتار مجدد هم برای بسیاری از آنها وجود خواهد داشت و البته ممکن است تعدادی از آنها نیز توسط جنگنده های تهاجمی دشمن منهدم شوند.

در صورت خاموش شدن رادار از سوی دشمن که راه حل ساده ای برای خلاص شدن از شرّ موشک های ضد رادار است، موشک بالستیک با تکیه بر هدایت سنتی خود یعنی روش های هدایت درونی یا اینرسیایی، به سمت مختصات هدف خواهد رفت و در نتیجه ادامه مأموریت آن با مشکل چندانی مواجه نمی شود.

اما سرعت حرکت موشک های بالستیک ضد رادار ایرانی که سه نوع محتمل آن را در ادامه گزارش معرفی خواهیم کرد بسیار بالا خواهد بود بطوریکه تنها بعضی از موشک های ضد رادار دور برد از این نظر با آنها قابل قیاس خواهند بود. بجز همین عامل سرعت که کار ردگیری به موقع و درگیر شدن با موشک را برای دشمن سخت می کند، استفاده از فناروی های پنهانکاری راداری در خود این موشک ها، عدم انتشار امواج به دلیل ماهیت غیرفعال(پسیو) بودن جستجوگر به کار رونده در آنها و سقف پرواز نچندان بالای آنها کار درگیری را برای واحدهای پدافند هوایی دشمن بسیار دشوار می کند.

عملکرد موفق موشک های ضد موشک پاتریوت، تاد و استاندارد(در سامانه ایجیس ناوهای آمریکایی) علاوه بر داشتن محدودیت در میزان سرعت هدف، به ردگیری شدن موشک در فاز ابتدایی و سقف ارتفاعی که فاز میانی موشک در آن رخ می دهد نیز بستگی زیادی دارد به طوریکه اگر زمان اجزای عملیات موشک ضد رادار کوتاه باشد، این ضد موشک ها برای رسیدن به وضعیت مناسب برای درگیری به مشکل بر می خورند. در فاز نهایی موشک بالستیک نیز مسئله سرعت و زاویه سیر بالا برای موشک های کوتاه تا میانبرد خود را نشان داده و کار را برای سامانه های دشمن دشوار می کند.

در مجموع نمی توان مدعی بود هیچ موشک بالستیکی توسط سامانه های ضد موشک دشمن مورد اصابت قرار نخواهد گرفت اما برای موشک هایی با برد متوسط قطعاً اینکار با سامانه های موجود دشوار خواهد بود و برای بالستیک های کوتاه نظیر خلیج فارس بسیار دشوارتر. در نهایت با شلیک همزمان چند موشک بالستیک قطعاً تأسیسات دشمن مورد هدف قرار خواهد گرفت خصوصاً به عنوان یک راه حل در شرایط ناچاری می توان تعدادی از این موشک ها که دارای فناوری پائین تری هستند یا اساساً از سامانه های پیشرفته تهی شده اند را به عنوان قربانی جهت پر کردن ظرفیت سامانه های دشمن مصرف نمود.

هر چند قیمت یک موشک بالستیک کوتاه برد از یک موشک کروز ضد رادار تا حدودی گرانتر است اما سرعت حرکت زیاد، احتمال بالای اصابت به هدف و احتمال بسیار کمتر مورد هدف قرار گرفتن(در مقایسه با یک موشک کروز) عوامل مهمتری در انتخاب آن برای واکنش های سریع و نقش آفرینی در راهبرد پاسخ ویرانگر به تهاجم دشمن، هم در انهدام رادارهای زمینی و هم کشتی های او است.

کدام موشک ها؟

با توجه به برد اعلام شده 300 کیلومتری برای موشک بالستیک ضد رادار ایرانی، شاید تنها نام موشک خلیج فارس به ذهن خطور کند اما با نگاهی به سایر نمونه های معرفی شده در کشور، می توان دید موشک های دیگری نیز قابلیت قرار گرفتن به عنوان بستر توسعه نمونه بالستیک ضد رادار را دارند.

فاتح-110

به گزارش مشرق، یکی از آنها فاتح-110 است. این موشک راهکنشی(تاکتیکی) که تمام مراحل طراحی، ساخت، آزمایش، تولید انبوه و توسعه نمونه های جدید آن در داخل کشور و به دست متخصصان داخلی انجام شده است از افتخارات صنایع پیشرفته کشور محسوب می شود.

بیشترین برد اعلام شده برای نمونه های مختلف فاتح-110 حدود 250 کیلومتر است که 16 درصد با میزان اعلام شده برای نمونه ضد رادار اختلاف دارد. بنابراین این موشک که عنوان دار دقیقترین موشک بالستیک کشور و دارای هدایت با بالک های موجود در دماغه مخروطی خود(کانارد کنترل) است که در نتیجه، حرکت آن می تواند تا زمان برخورد به هدف تصحیح شود توانایی خوبی برای تبدیل شدن به موشک مد نظر دارد. یکی از راه ها برای این منظور کاهش میزان سرجنگی موشک از 450 کیلوگرم فعلی(در نمونه با برد 250 کیلومتر) است زیرا برای انهدام یک رادار، مقادیر مواد منفجر کمتر نیز کافی خواهد بود.

شلیک فاتح-110

 

سرعت فاتح-110 نیز بسیار بالا و بالغ بر 1500 متر بر ثانیه است که میزان قابل توجهی برای این موشک 3620 کیلوگرمی محسوب می شود. در برخی رسانه های داخلی، خطای دایروی این موشک 10 متر عنوان شده که با این میزان سرجنگی محمول، به تنهایی برای انهدام هدف آسیب پذیری مثل رادار مناسب است اما با توجه به اینکه همه موشک های شلیک شده به این میزان دقت دست نمی یابند با استفاده از جستجوگر آشیانه یاب راداری، مشکل حل شده و نوع احتمالی ضد رادار فاتح-110 با درصد آماری بسیار بالایی به خطای بسیار کمی دست خواهد یافت.

موشک بعدی قابل بررسی، نسل جدید فاتح-110 با نام خلیج فارس است که با توسعه منطقی فاتح، با برد بیشتر و سرجنگی سنگین تر با مأموریت تخصصی ضد کشتی ساخته شده. نمونه فعلی خلیج فارس دارای هدایت اپتیکی یا حرارتی بوده، برد آن 300 کیلومتر و میزان سرجنگی آن 650 کیلوگرم است.

پرتابگر سه تایی موشک ضدکشتی خلیج فارس

از نظر برد، این موشک تطابق کامل با میزان اعلام شده دارد و با توجه به عدم نیاز جستجوگرهای راداری به دماغه منحنی، می تواند در نمونه ضد رادار از دماغه مخروطی بهره مند شود. در اینصورت سرعت نمونه احتمالی ضد رادار آن بیشتر از سرعت نمونه ضدکشتی یعنی بیش از 3 برابر صوت(حدود 900 متر بر ثانیه در ارتفاع بالا و بالغ بر 1020 متر بر ثانیه در ارتفاع پائین) خواهد بود.

شلیک خلیج فارس

دیگر مورد قابل بررسی، موشک تندر است. این موشک که بر اساس موشک های سطح به هوای HQ-2 چینی(صیاد-1 ایرانی)  ساخته شده حدود 190 کیلوگرم سرجنگی دارد. نوع سطح به هوای این موشک برای رسیدن به سقف پرواز 27 کیلومتری طراحی شده است که در حالت بالستیک ضمن رسیدن به ارتفاعات بیشتر به بردهای بیش از 150 کیلومتر دست می یابد. در واقع بنابر اذعان منابع خارجی برد نمونه های چینی در حالت سطح به سطح دست کم به 180 تا 200 کیلومتر می رسد. این موشک نیز دارای سطوح کنترل آیرودینامیکی بوده و از نظر تئوری، مسیر آن تا لحظه اصابت به هدف، قابل تصحیح و کم کردن خطا است.

موشک تندر

بیشترین سرعت دست یافتنی با این موشک 10.8 متری که از دو مرحله پیشران اولیه سوخت جامد به عنوان شتاب دهنده و سوخت مایع به عنوان موتور اصلی نیرو می گیرد 1200 تا 1250 متر ثانیه(بیش از 4 برابر سرعت صوت) است. هر چند برد تخمینی تندر تفاوت بیشتری نسبت به فاتح-110 با عدد 300 کیلومتر اعلام شده دارد اما، وجود پیشران سوخت مایع در مرحله دوم به معنی قابلیت بالقوه در کنترل میزان سوخت و کم کردن نیروی رانش تولیدی در ارتفاعات پائین جو است. در نتیجه پیشران تندر مدت بیشتری می سوزد و با توجه به میزان افزایش مقدار ضربه ویژه تولیدی موتور، برد آن را نیز افزایش می دهد.

در واقع با توجه به فیزیک موشک های بالستیک، در بخشی از فاز ابتدایی(فاز بوست) که موشک در جو غلیظ(ارتفاعات پائین) حرکت می کند هرچه نیروی کمتری مصرف شود بهتر است و در عوض با افزایش رانش در ارتفاعات بالا، موشک در نهایت به برد و سرعت بیشتری دست می یابد. سرعت بیشتر موشک نیز در هنگام ورود به جو به معنی کاهش زمان ممکن برای واکنش نشان دادن توسط دشمن و کاهش احتمال مورد اصابت قرار گرفتن موشک بالستیک یا سرجنگی جداشده آن است.

با یک نگاه منطقی به سه نمونه موشک مطرح شده، خلیج فارس را می توان به احتمال بالاتری پایه توسعه موشک یالستیک ضد رادار کشور دانست. وجود پرتابگر تکی تمام متحرک و سه فروندی نیمه متحرک برای فاتح-110 و خلیج فارس در قیاس با پرتابگر ثابت تندر، ارزش عملیاتی بالاتری نیز برای آنها بوجود می آورد.

برد اعلام شده 300 کیلومتر، ضمن پوشش تمامی محدوده خلیج فارس، بخشی از خاک کشورهای حاشیه آن را نیز پوشش می دهد. با توجه به استقرار تعداد زیادی از پایگاه های آمریکایی در این محدوده و به تبع آن سامانه های پدافند هوایی، این موشک ضد رادار برای شکستن خط اول دفاع هوایی دشمن در منطقه به صورت سریع و مطمئن، بسیار مفید خواهد بود.

وجود چنین سلاحی در مواجهه با سایر کشورهای هم مرز نیز تا عمق قابل توجهی، نهایتاً تا 300 کیلومتر، پدافند دشمن را از رادار و مزایای آن محروم خواهد کرد. البته رادارهای جدید آسیب پذیری کمتری برای ردگیری شدن دارند اما بالستیک بودن موشک ها و ثابت بودن رادارهای هدف، احتمال اصابت به این دسته رادارها را هم تا حد قابل قبولی بالا می برد.

همچنین امکان ردگیری و آشیانه یابی منبع ایجاد جنگ الکترونیک دشمن نیز توسط موشک ها ممکن و حتی عملیاتی شده در دنیا و ایران است و در نتیجه افزودن این توانایی به انواع موشک های ضد رادار کشور از جمله بالستیک، توانایی بیشتری در انهدام طیف بیشتری از اهداف ایجاد می کند.

استفاده از آشکارسازهای دیگر نظیر رادارهای پسیو زمینی یا سامانه های ESM که امروزه به صورت بومی در کشور تولید می شوند برای کمک به هدفگیری این رادارها خصوصاً پیش از پرتاب مفید است.

در آخر باید گفت کشتی های دشمن که همگی به چند نوع رادار مجهز هستند نیز هدف ساده ای برای این موشک ها محسوب می شوند که در صورت خاموش کردن رادار و در نظر گرفتن تحرک شناور، هر چند احتمال اصابت این موشک ها به آن کم می شود اما راه برای سایر سامانه ها نظیر موشک های کروز باز می شود تا فارغ از دفاع موشکیِ «رادارپایه» دشمن، ناو را در صفحه شطرنج، کیش و مات کنند.

رادارهاي برد بلند و متوسط كه به صورت فعال عمل مي‌كنند اولين حساسه مجموعه پدافند هوايي هستند اما آنچه امروزه برای کشورمان اولويت اصلي محسوب مي شود، شناسايي هواپيماهاي با سطح مقطع راداري پايين، موشك‌هاي كروز و هواپيما‌هاي برد بلند استراتژيك دشمن است.

برنامه ساخت انواع اصلی رادارهای بومی با توجه به نیازهای نیروهای مسلح، ظرفیت علمی و امکان تکمیل فناوری های لازم، تدوین شده و متخصصان صنعت و دانشگاه در نقاط مختلف کشور در این برنامه ها همکاری کرده اند.

اكثر سامانه‌هايي كه پيش از انقلاب در اختيار ایران قرار گرفته بود سامانه‌هاي لامپي بودند که اشعه بالایی را نیز در فضای اطراف خود منتشر می کردند و یکی از بخش های رادارها که بیشتر دفعات بروز ایراد را داشت همین لامپ ها بودند. با توجه به پیشرفت فناوری در دنیا، استفاده از این لامپ ها در سامانه ها منسوخ شده و به جای آن از فناوری ترانزیستور، مدارهای مجتمع و فناوری های حالت جامد استفاده می شود که هم اکنون اکثر سامانه های داخلی از فناوری لامپی تهی و به جای آنها از فناوری های جدیدتر گفته شده استفاده شده است. در آینده نزدیک نیز تمامی سامانه های داخلی با زیربخش های ساخته شده از فناوری های نوین جایگزین می شوند.

همچنین با توجه به شرايط اقليمي و جغرافيايي مختلف اعم از كوهستان‌هاي بلند و مرزهاي آبي وسيع در ایران و اینکه پردازش سامانه‌هاي راداري در كوهستان و دريا متفاوت است تغييرات لازم بر روي سامانه‌های موجود به انجام رسیده تا حذف نويزهاي دريايي و بازتاب های ناخواسته محیط های کوهستانی ممکن شده و اهداف مورد نظر تا برد مؤثری بسیار بیشتر از قبل مورد شناسایی و ردگیری قرار گیرند که این امر در راستای افزایش سامانه های موجود در راستای استفاده بهینه از آنها است.

طبیعتاً برای رفع تمامی نیازها راهی جز خرید سامانه های جدید ویا ساخت آنچه مورد نیاز است وجود نداشته و نیروهای مسلح کشورمان با ترکیبی از هر دو راه به سوی آینده حرکت نمودند. از جمله رادارهایی که ساخت آنها مد نظر بوده رادارهایی با عملکرد در باند وی-اچ-اف از نوع بایاستاتیک با برد متوسط در حدود 120 کیلومتر، رادار دوربرد و مولتی استاتیک با قابلیت ردگیری در حین جستجو و برد 500 کیلومتر، رادار جستجو و نظارت هوایی مونواستاتیک با برد نسبتاً بالا و دو بعدی و همچنین با برد در حدود 300 کیلومتر و سه بعدی و نمونه ای با قابلیت مقابله با جنگ الکترونیک تا 360 کیلومتر و انواعی از رادارهای پسیو است. فرکانس هایی که در دسته وی-اچ-اف قرار می گیرند از قابلیت بالایی در کشف اهداف پنهان کار برخوردارند که در ادامه به آن اشاره می شود.

گفتنی است رادارهایی که در آن فرستنده و گیرنده یکی هستند مونواستاتیک، آنهایی که فرستنده و گیرنده در دو نقطه متفاوت و فاصله دار هستند بایاستاتیک و مجموعه هایی با چند گیرنده و چند فرستنده جدا از هم مولتی استاتیک گفته می شود.

گفتنی است یکی از روش های پنهان کاری رادار استفاده از سطوح زاویه دار یا منحنی در بدنه هواگرد به طوری است که بازتابش امواج به محل فرستنده برنگردد. با استفاده از رادارهایی با فرستنده و گیرنده فاصله دار که در محل های متفاوتی نصب شده اند، بازتاب های حاصله از هواگرد رادار گریز توسط گیرنده ای دیگر دریافت شده و در نتیجه هدف کشف می شود.

در زمینه خرید رادارهای پیشرفته خارجی نیز دو مورد مطرح، رادارهای «نبو» و «کاستا» هستند. کاستا یک رادار تاکتیکی هشدار هوایی با توانایی ویژه ای برای کشف اهداف در پس زمینه و محیط های آلوده به اخلال الکترونیکی است که در باند UHF کار می کند. بیشینه برد کشف این رادار که اهداف را به صورت سه بعدی ردیابی می کند 150 کیلومتر، پوشش 360 درجه در افق و 25 ئرجه در بلندا و تا سقف 6 کیلومتر را داشته و دارای توانایی ردگیری همزمان 30 یا 50 هدف است.

رادار کاستا در اختیار قرارگاه پدافند هوایی خاتم النبیاء ارتش

کاستا از توانمندی بالایی در آشکارسازی و ردیابی اهداف با سطح مقطع راداری بسیار کم برخوردار است. این رادار از نوع تمام متحرک بوده و به همین دلیل از قابلیت جابجایی بالا و توانایی حضور سریع در مکان های مورد نظر برای ایجاد پوشش راداری برخوردار است. رادار آن سه تکه بوده که در حال حرکت به صورت جمع شده قرار دارند به طوریکه بخش میانی در زیر و دو بخش دیگر در طرفین و بالا استقرار یافته و برای شروع به کار این سه قسمت به طور خودکار به هم متصل شده و پایه ای که آنتن روی آن مستقر است.

در مجموع به ارتفاع حدود 14 متر می رسد. بنابرا اعلام منابع خارجی این رادار در زمان 20 دقیقه آماده به کار شده یا از حالت استقرار به حالت حرکت در جاد تغییر وضعیت می دهد.

کاستا با آنتن های جمع شده در رژه نیروهای مسلح

نبو نیز یک رادار کششی برد بلند و مخصوص هشدار زودهنگام هوایی است که در قسمت بعدی گزارش به آن خواهیم پرداخت. متخصصان توانمند داخلی برای بهسازی این رادارها با استفاده از علم بومی خود فعالیت هایی را آغاز نموده اند.

رادار ملی

اولین نمونه راداری که به صورت بومی طراحی و ساخته شد رادار ملی است. این رادار در کنار گيرنده‌هاي ديجيتالي «ناظر 1 و 2» که به سامانه های راداری موجود در آن زمان افزوده شدند ساخته شد.

در سال 1377 مقدمات طراحي و توليد رادار ملي به وجود آمد. بر همين اساس از این سال تلاش‌هاي فراواني انجام گرفت که در نهايت به طراحي و ساخت رادار ملي منجر شد.

نتيجه تحقيقات کارکنان مجرب رادار پیرامون فناوری هاي روز دنيا باعث شد تا رادار ملي با شرايط برد بسيار بالا و تفکيک‌پذيري فاصله‌اي و زاويه‌اي بسيار خوب و از همه مهم‌تر براي قطع وابستگي از دنيا ساخته شود. در واقع با توجه به ساخت داخل بودن این رادار برد بلند امکان پوشش سطح گسترده ای از کشور که قبلاً مقدور نبود با ساخت تعداد کافی از آن ممکن شد.

رادار ملی

مهم‌ترين مزيت رادار ملي، راحتی کار برای تيم فني و فرآیند تعمیراتی است زیرا اين رادار به دلیل استفاده از فناوری های نوین به سرعت عيب‌يابي و رفع عيب مي‌شود. مزيت ديگر آن آسايش تيم عملياتي است زیرا اين رادار علائم(اسکوپ‌) بسيار روشن و واضحي دارد و کاربر آن، اهداف مورد نظر را از بين اهداف ثابت به راحتي پيدا مي‌کند. مزيت ديگر رادار ملی خودکار شدن بسیاری از عملکردهای آن است بطوريکه به راحتي به شبکه مکانيزه و يکپارچه پدافند‌ هوايي کشور متصل مي‌شود.

محدوديت رادار ملي بويژه در مورد محدوديت‌هاي راه‌اندازي، نسبت به رادارهاي موجود کمتر است. درحال حاضر رادار ملي حداقل در شرق، شمال و غرب کشور وارد خدمت شده و به عنوان بخشی از زنجیره نظارت هوایی در فواصل طولانی و هشدار زودهنگام به کار می رود.

رادار ملی نشان داده است که شرايط جوي در کارکرد آن تأثير بسیار اندکی دارد و در تمام فصول سال و انواع محیط های مرطوب، کوهستانی و حتی کویری ازمایش شده و کمترین ایراد و محدودیت را نسبت به رادارهای موجود نشان داده است. اين رادار هم براي اخطار اوليه و هم براي رهگيري هوايي کاربرد دارد و داده های تولیدی توسط آن به مراکز فرماندهی و آتشبارهای عملیاتی ارسال می شود تا سریع ترین واکنش نسبت به شرایط نشان داده شود.

80 درصد طراحی رادار ملی توسط متخصصان پدافند هوایی و مابقی آن با کمک سایر مجموعه های علمی و صنعتی کشور به انجام رسیده است.

برد رادار ملی در حدود 450 کیلومتر است که آن را در رده رادارهای برد بلند هشدار زودهنگام قرار می دهد. آنتن رادار آن ساختاری سه تکه و میله ای-شبکه ای دارد. در نتیجه از جرم آنتن کم شده و مقاوت آن در مقابل باد نیز مناسب است. این رادار از نوع ثابت است که در مواضع مشخص راداری نصب شده و به نظر می رسد که نوع نیمه متحرک یدک شونده نیز داشته باشد.

کاشف-1

به گزارش مشرق، کاشف-1 راداری تمام متحرک، میانبرد، در باندS با برد بیشینه 150 کیلومتر و سقف 14هزار متر بوده و عملکرد آن دو بعدی است به این معنی که دو مختصه مکانی هدف را نسبت به خود می سنجد که شامل فاصله مستقیم و زاویه بوده و پس از پردازش، مختصات x و y آن را نمایش می دهد که احتمالاً مربوط به فاصله افقی و ارتفاع است.

کاشف-1

این رادار که با نام TM-ASR-1 نیز معرفی شده است توان خروجی 800 کیلووات داشته و با توجه به برد خود به عنوان رادار هشدار ثانویه بکار می رود. با توجه به فرکانس مورد استفاده، کاشف توانایی کشف اهداف با سطح مقطع راداری پائین مانند پهپادهای کوچک و موشک های کروز را هم دارد. برای تضمین عملکرد بالای کاشف در فضای نبرد قابلیت مقابله با جنگ الکترونیک(ECCM) نیز برای آن ایجاد شده است.

پس از کشف هدف و ردیابی آن، رادار اطلاعات را به مرکز فرماندهی و کنترل ویا آتشبارهای پدافند هوایی ارسال می کند. آنتن این رادار که از نوع سهموی(Parabolic) است قابلیت گردش 360 درجه و با سرعت های دورانی 3، 6 یا 12 دور بر دقیقه را به تناسب موقعیت راهکنشی(تاکتیکی) و حضور تهدیدات در منطقه مدنظر دارد. کاشف همچنین نقشه ای از کلاتر(بازتاب های عوارض سطحی) داده و می تواند مناطق حساس را به صورت تقویت شده در نمایشگرهای چندمنظوره خود نمایش دهد. کاشف توانایی کشف اولیه بیش از 100 هدف و ردیابی در حین جستجوی 20 هدف را دارد.

تمامی زیرسامانه های این رادار شامل مولد برق، اتاق خدمه و سامانه های پردازش و کنترل و ارتباطات و اجزای مکانیکی بازکردن و حرکت دادن رادار در یک کامیون مستقر شده اند که یکی از عوامل تحرک بالای این مجموعه است. قابلیت این رادار در آماده شدن به کار و یا خروج از وضعیت کاری برای حرکت به منطقه ای دیگر بسیار بالا بوده و در زمان کمتر از 30 دقیقه آماده به کار می شود. متوسط زمان بین دو ایراد در کاشف-1 بیش از 1000 ساعت و متوسط زمان لازم برای تعمیر ایراد در آن کمتر از 30 دقیقه است. در نتیجه علاوه بر افزایش اطمینان پذیری آن، کارکردن و تعمیرات لازم نیز در زمان کوتاهی انجام شده و رادار به چرخه عملیاتی باز می گردد. این رادار در محیطی با سرعت باد 25 متر بر ثانیه(90 کیلومتر بر ساعت) و رطوبت 95% توانایی کارکرد دارد.

کاشف-2

نسل دوم از این خانواده از رادارهای ایرانی، کاشف-2 است که با بهسازی های مختلف بر روی کاشف-1 بوجود آمده است. برد نهایی این رادار تا 200 کیلومتر بوده که حدود 33% افزایش  نسبت به نسل قبلی را نشان می دهد. کاشف-2 توانایی ردگیری و ثبت اطلاعات تا 1000 هدف را دارد که افزایش 900 درصدی آن نسبت به نمونه پیش از خود بسیار قابل توجه است. همچنین برق مصرفی آن 30 کیلووات است.

فرستنده و گیرنده در این رادار کاملاً از زیرسامانه هایی با فناوری حالت جامد بهره مند شده اند که باعث افزایش قابلیت های عملیاتی و همچنین افزایش اطمینان پذیری زیرسامانه های مربوطه می شود. از اینرو قطعاً فاصله بین دو بروز ایراد در کاشف-2 بیشتر از نسل قبلی شده است.

آنتن رادار کاشف-2

یک تفاوت مشهود ظاهری در دو نسل کاشف، آنتن رادار آنها است که در نسل دوم به جای آنتنی با سطح یکپارچه از سطح مشبک استفاده نموده اند. هر دو نوع آنتن ها از سه تکه متصل به هم تشکیل شده اند که در حال حرکت از هم باز شده و در طرفین و بالای خودروی حامل قرار می گیرند.

کاشف-2 با آنتن های جمع شده در حال حرکت در رژه

آنتن کاشف-2 به دلیل مشبک بودن، جرم کمتری داشته و در نتیجه به توان الکتریکی کمتری برای چرخش نیاز دارد و دوام اجزای متحرک آن نیز بیشتر گردیده و مقاومت آن در برابر باد نیز تا حدودی بهبود می یابد.

کاشف-2؛ تفاوت هایی با آنتن معمول تر کاشف-2 دیده می شود

در مجموع رادارکاشف-2 به عنوان نمونه ای میانبرد، پرتحرک، سرعت آماده شدن بالا، ظرفیت عملیاتی بالا و قیمت مناسب که ساخت تعداد کافی از آن را ممکن می سازد در حلقه های میانی پدافندی قابلیت استقرار در نواحی مختلف را داشته و با توجه به اتصال از طریق خطوط امن انتقال داده به شبکه یکپارچه کنترل و فرماندهی هوشمند مرتبط بوده و پوشش کارآمدی را به وجود می آورد.

خانواده رادارهای کاشف علاوه بر کاربرد به فرم مونواستاتیک در رژه نیروهای مسلح به صورت گیرنده و فرستنده جدا از هم نیز مشاهده شده اند که نشان دهنده استفاده از این رادارها در شبکه پدافند هوایی کشور به حالت بایاستاتیک ویا مولتی استاتیک است. البته در قسمت های بعد گزارش نیز یک نوع رادار که عملکرد بایاستاتیک دارد را با جزئیات معرفی خواهیم نمود. در مجموع باید گفت کاشف های ایرانی از اجزای مهم شبکه دفاع هوایی کشور برای ردگیری اهداف پنهانکار بوده و با تحرک بالای خود در نواحی لازم مستقر می شوند.

به گزارش مشرق با نزدیک شدن زمان شروع بازی های المپیک 2012 لندن هزاران سرباز ارتش انگلستان به این شهر و نواحی اطراف آن سرازیر شدند. بهانه حضور این نظامیان تامین امنیت بازی های المپیک است اما بسیاری از کارشناسان این حرکت را یک نمایش برای شرکتهای سازنده تجهیزات امنیتی و نظامی می دانند.

ناو هواپیمابر 1143.5 Kuznetsov تنها ناو هواپیما بر فعال روسیه



قبل از شروع مطلب این رو بگم که درست نیست این ناو رو با ناوهای هواپیما بر امریکایی مقایسه کنیم ! چون با توجه به خصوصیات و تسلیحاتش بهتره بگیم که این ناو ، رزمناویه که هواپیما و هلیکپتر حمل میکنه !

محیط عرشه برابر 14800 متر مربع مساحت دارد و هواپیماها با کمک سطح شیبداری که اصطلاحا ( bow ski- jump ) نامیده میشود به هوا برمیخیزند . این سطح شیبدار 12 در جه زاویه دارد . پس در نتیجه این کشتی فاقد کاتاپولت (catapults ) می باشد . در هنگام فرود هواپیماها نیزاز کابل برای متوقف کردن هواپیما استفاده میشود . ناو دارای دو اسانسور برای بالا اوردن هواپیماها و هلیکوپترها به روی عرشه است . این ناو هاپیمابر گنجایش ساپورت و نگهداری از 16 فروند هواپیمای Yak-41M و 12 فروند سوخوی Su-27K فلانکر ( با بال ثابت غیر تاشو ) به علاوه هلیکوپترها شامل 4 فروند کاموف Ka-27-LD (Helix) ، و 18 فروند Ka-27 PLO و 2 فروند کاموف Ka-27-S می باشد .

اما این ناو دارای انواع و اقسام موشکهای ضد کشتی و ضد هوایی نیز می باشد که در مشخصات کلی خواهید دید .

موتور ناو دارای 8 دیگ بخار و 4 توربین بخار به قدرت هر یک 50 هزار اسب است که مجموعا 200 هزار اسب بخار نیرو تولید میکند که به 4 پروانه کشتی منتقل میشود .



دو عدد الواتورها یا همان بالابرهای ناو میتوانند 40 تن بار و مقدورات مانند هواپیما و هلیکوپترها را به روی عرشه برسانند . کل عرشه کشتی از پوششی تشکیل شده که توانایی مقاومت در برابر 450 درجه سانتی گراد حرارت را داراست . همچنین عرشه به 3 سپر حرارتی 10 متر در 10 متر مجهز است که در هنگام بلند شدن استفاده میشوند .



مشخصات کلی

وزن خالی : 43 هزار تن

وزن استاندارد : 55 هزار تن

وزن در حالت کاملا پر : 67500 تن

ابخور در حالت خالی : 8.05 متر

ابخور در حالت استاندارد : 8.97 متر

ابخور در حالت کاملا پر : 10.4 متر

ابعاد کشتی :

طول : 306.45 متر

پهنا : 73 متر

ارتفاع بلندترین نقطه : 64 متر

موتور :

8 دیگ بخار که با سوخت مازوت کار می کنند و متصل به 4 توربین گازی هستند مجموعا به قدرت 200هزار اسب بخار

سوخت :

9918.5 تن سوخت کشتی

293 تن سوخت دیزل برای ژنراتورها

2500 تن سوخت هواپیما و هلیکوپتر

حداکثر سرعت : 29 گره

برد برحسب سرعت:
3850 مایل در سرعت 29 گره

7680 مایل در سرعت 18 گره

8417 مایل در 14 گره

استقامت بدون سوپلای : 45 روز

پرسنل : 1980 نفر

تعداد اتاقها : 3857 اتاق

هواپیماها

20 فروند فلانکر (Su-27K Flanker D ) به علاوه 4 فروند Su-25 UTG یا 16 فروند هواپیمای Yak-41M و 12 فروند سوخوی Su-27K فلانکر به همراه 4 فروند هلیکوپتر KA-27LD32 و 18 فروند KA-27PLO و 2 فروند KA-27S

تسلیحات نصب بر روی ناو

12 لانچر موشک SS-N-19 گرانیت با برد 420 کیلومتر

24 لانچر موشک انداز SA Klinok ADAM system با 192 موشک و برد 15 کیلومتر و سرعت 1 موشک در هر 3 ثانیه

سیستم ضد هوایی (Gun/Missile ) Kashstan با 256 موشک ضد هوایی و 48000 فشنگ

8 سیستم ضد موشک و ضد هوایی ( گتلین ) 6 لول AK-630 gattl. AA ( 30 میلیمتر با سرعت 6000 گلوله بر دقیقه و 24000 فشنگ )

راکت انداز UDAV-1 با 60 راکت و 3000 متر برد .

سیستمهای الکترونیک

رادار سطحی و هوایی

رادار جستجوی ارتفاع پست

رادار کنترل پرواز

رادار ناوبری

4 رادار برای کنترل اتش سیستم ضد هوایی kashtan

سونارها :

سونار با فرکانس باند متوسط و پایین

سونار ابهای عمیق ( فرو برنده در اب )

اشکار سازنده اشیا نامتعارف در زیر اب ( زیردریاییهای پنهانکار )

تجهیزات کنترل هوایی :

مرکز هدایت و کنترل هواپیماها

مرکز پردازش داده های هوایی

سیستمهای هدایت ماهواره ای

رادارهای ناوبری و سطحی و هوایی Mars-Passat, MR-175 Fregat-MA و MR-350 Podkat و Vaigach

این ناو یکی از بزرگترین ناوهای ابی خاکی دنیا محسوب می شود ، این ناو طوری ساخته شد که بتوان انرا در مدت زمان های طولانی بدون مراحل اورهال نیز در خدمت داشت ، هر چند که این کلاس ناو به نسبت تجهیزات و امکانات در قرن حاضر دیگر جوابگوی نیازهای نیروی دریایی ایالات متحده نیست ولی تعداد فعال ان حداقل تا ۲۰۲۰ فعال خواهد بود .

این ناو در دوران جنگ سرد طراحی شد و هدف از ساخت ان برخورد سریع و تند با هر گونه تجاوز احتمالی و حمله متخاصمان به خاک امریکا و هم پیمانانش بود . این ناو در زمان جنگ قرار بود تا در هر منطقه به عنوان مرکز فرماندهی و عملیات ناوهای ابی خاکی دیگر قرار بگیرد و از عملیات marine corps تفنگداران دریایی حمایت و پشتیبانی به عمل بیاورد .

این ناو توانایی حمل و پشتیبانی کامل یک گردان کامل از تفنگداران نیروی دریایی و تجهیزات انها را دارد و همچنین تمامی امکانات و تجهیزات مورد نیاز انها را نیز در صورت لزوم با کمک هلی کپتر می تواند به سمت ساحل انتقال دهد و حمل کند . همچنین با تغییر کاربری این ناو در حمل و نقل دیگر تجهیزات و سوخت نیز کاربرد خواهد داشت .

۱- به عنوان کشتی فرماندهی : در این حالت ناو حامل افسران عالی رتبه جنگی و ستادی و تجهیزات فرماندهی برای هدایت سایر ناوهای جنگی می باشد

۲- Aircraft carrier یا ناو هواپیما بر : در این حالت ناو قابلیت حمل و پشتیبانی مجموعا ۳۵ هواگرد شامل هواپیماهای AV-8B ( هاریر ) ، هلی کپترهای تهاجمی AH-1 کبرا و هلی کپترهای CH-53E SUPER SEA STALLION و هلی کپترهای CH-46D/E را دارا می باشد .

۳- تبدیل به حالت ابی خاکی و اتصال به خشکی برای پیاده و گسیل نیرو به خشکی و پیاده کردن انواع خودرو و نفر در خشکی

۴- حمل سریع نفرات : در این حالت ناو بدون تجهیزات اضافی و سبک تر است و قادر است نیروها را با سرعت زیادی جابجا کند .

۵- بیمارستان دریایی : در این حالت ناو تجهیزات یک بیمارستان کامل را دارا می باشد ، این تجهیزات شامل ۳۰۰ تخت بیمارستانی ، ۱۷ تخت ICU .چهار اتاق عمل ، بانک خون با گنجایش ۱۰۰ واحد خونی ، دندان پزشکی ، روان پزشکی ، اتاق تشریح و واحد عکسبرداری اشعه X می باشد .

۶- پشتیبانی : در این حالت ناو وظیفه حمل و سوخت رسانی و تامین غذا و دیگر مایحتاج ناوهای دیگر را خواهد داشت .

عرشه بزرگ ناو با مساحت ۱۸۵۱۹ فوت مربع قابلیت و توانایی فرود و برخاست هلی کپترها و هواپیماهای هاریر را به سادگی فراهم می کند .

مشخصات کلی :

نام : LHA-1 Tarawa class

نوع : Littoral Warfare

سازنده : ایالات متحده امریکا

قوای محرکه شال :

دو دیگ بخار ، دو توربین بخار ، دو شفت به قدرت مجموع ۷۰ هزار اسب بخار

طول بخش داخل اب : ۲۳۷٫۱ متر

طول کلی ( عرشه ) : ۲۴۹٫۹ متر

عرض کلی : ۳۲٫۳ متر

ابخور مناسب برای ناوبری : ۷٫۹ متر

محدوده اخور : ۸٫۲ متر

وزن در حالت عادی ( خالی ) : ۲۶۲۵۵ تن

وزن در حالت پر : ۳۹۹۲۵ تن

حداکثر وزن بار و تجهیزات قابل حمل : ۱۳۶۷۰ تن

سرعت : ۲۴ گره دریایی ( ۲۲ گره در حالت پایدار )

هواگردها : ( بسته به ماموریتهای مختلف تغییر خواهد کرد )

۶ فروند هواپیمای AV-8B هاریر

۴ فروند AH-1 W سوپر کبرا

۱۲ فروند CH-46

9 فروند CH-53

4 فروند UH-1N

یا

۶ فروند هواپیمای AV-8B هاریر

۱۲ فروند CH-46

9 فروند CH-53

2 فروند قا یق LCU

1فروند LCAC

4 فروند LCPL

دارای ۱ بالابرعرشه (Elevators ) با ظرفیت ۴۰ هزار پوند

یک درب در پاشنه کشتی برای پیاده کردن نیرو و خودروها با ظرفیت تحمل ۸۰ هزار پوند

پرسنل ناو : ۸۲ افسر ، ۸۸۲ ملوان ، قابلیت حمل بیش از ۱۹۰۰ تفنگدار دریایی

تسلیحات :

۲ تا ۲۱ مقر لانچر

۴ قبضه تیربار ۲۵ میلیمتری

۲ قبضه تیربار ۲۰ میلیمتری

۵ قبضه کالیبر ۵۰ .

۲ قبضه SLQ-25 NIXIE

6 قبضه CHAF ( پارازیت انداز ) نوع Mk 36

تجهیزات الکترونیکی :

سنسورهای اکتشافی هدف مدل MK 23

رادار جستجوی زمینی مدل SPS-67

رادار جستجوی هوایی مدل SPS-40E

رادار اکتشافی ۳D هوایی مدل SPS-48E

رادار ناوبری مدل SPS-64

رادارهای کنترل هواپیمایی برج مراقبت مدل SPN-35A و SPN-43C

تجهیزات جنگ الکترونیک مدل SLQ-32

سیستم ناوبری تاکتیکی TACAN

رادار ناوبری Furuno

هزینه سالیانه : ۷۵ میلیون دلار

تعداد فعا ل : ۳ فروند

یک فروند مستقر در بندر نورفولک و دو فروند مستقر در بندر سان دیگو

به نام خالق هستی

نیروی دریایی اسپانیا برای جایگزین کردن این ناو هواپیما بر با ناو قدیمی Dedalo که در سطح ناو هواپیما بر سبک نیروی دریایی امریکا کابوت قرار داشت در ۲۹ ژوئن سال ۱۹۷۷ قرار دادی مبنی بر ساخت ناو جدید با نیرو محرکه ای که توسط توربین های گازی تامین میشد امضا کرد که قرار شد این ناو در سال ۱۹۸۶ تحویل نیروی دریایی اسپانیا شود .

طراحی کشتی جدید اسپانیا توسط دو شرکت گیبس و کاکس انجام شد که بر اساس طرحی از ناو های کلاس Enal نیروی دریایی امریکا بود و وظیفه کنترل دریایی را بر عهده داشت .

در اصل نام این ناو Almirante Carrero Blanco بود اما بعدا به دلایلی قبل از به اب انداختن به Principe de Asturias تغییر نام داد .

این ناو از بسیاری جهات مشابه سه ناو هواپیما بر سبک کلاس شکست ناپذیر بریتانیا بود .

ساخت پرنس استوریاس در ۸ اکتبر ۱۹۷۹ در شرکت بازان شروع شد و ۲۲ ماه مه ۱۹۸۲ به اب انداخته شد و ۳۰ مه ۱۹۸۸ کار ساخت به اتمام رسید .

بین دوره زمانی به اب انداختن تا پایان کار ساخت تغییراتی در قسمت های مختلف از جمله سیستم کنترل و فرماندهی FLAG BRIDGE (پل پرچم ) به منظور تسهیل استفاده از کشتی در نقش فرماندهی انجام شد .

این ناو دارای یک عرشه پروازی به طول ۱۷۵٫۳ متر و عرض ۲۹ متر می باشد .

برای بلند شدن هواپیما از روی عرشه رمپ اسکی پرش با زاویه ۱۲ درجه در نظر گرفته شده است .برای انتقال هواپیما و تجهیزات دیگر این ناو از دو اسانسور بهره میبرد .یکی برای انتقال تجهیزات از پاشنه ناو یا همان پایین ترین نقطه و دیگری برای انتقال هواپیما (چه بال ثابت – چه بال متغییر ) از اشیانه بر روی عرشه که دارای مساحت ۳۰۰ متر مربع است .

در این ناو به دستور ارتش اسپانیا از هواپیمای عمود پرواز و چند منظوره EAV-8B (VA.2) Harrier II استفاده میشود .

لازم به ذکر است که رادارهای این هواپیما ها در سال ۱۹۹۶ به نوعی رادار جدید مجهز شدند و هلی کوپتر های SH-60B Seahawk ASW برای این ناو در نظر گرفته شد .

ظرفیت استاندارد حمل هواپیما در این ناو ۲۴ فروند است که در زمان بحران با کمک پارکینگ عرشه پرواز تا ۳۷ فروند قابل افزایش است .

ظرفیت استاندارد ناو به طور معمول ۶ تا ۱۲ فروند AV-8Bs و۲ تا ۴ فروند SH-60Bs و ۲تا۴ فروند AB 212 ASW و ۶ تا ۱۰ فروند SH-3H می باشد .

فرمان تمام دیجیتال Tritan سیستم کنترل انتقال داده ها ی لینک ۱۱ و ۱۴ سیستم نمایش پذیرش پایانه های تاکتیکی نیروی دریایی و نیز مجموعه استاندارد از رادار نظارت هوایی و سطح و رادار های کنترل اسلحه و اقدامات متقابل الکترونیکی از جمله تجهیزات این ناو است .

ای ناو دارای دو LCVPs و دو جفت تثبیت کننده برای ثبات در دریا ها می باشد . یکی دیگر از ناو ها که شبیه ناو پرنس استوریاس می باشد ناو Naruebet Chakri است که برای نیروی دریایی سلطنتی تایلند ساخته شده است و در سال ۱۹۹۷ راه اندازی شده است.

مشخصات :

سال ورود به خدمت : ۱۹۸۸

خدمه ناو :۵۵۵ نفر

طول ناو :۱۹۵٫۹ متر

طول باند پرواز :۱۷۵٫۳ متر

عرض باند پرواز :۲۹ متر

وزن ناو در فول لود :۱۶۷۰۰ تن

سرعت:۲۶ نات

توربین گاز:۲ توربین ۴۶۰۰۰

نسل بعدی سیستم کنترل آتش هوشمند توپ ۳۰ میلیمتری دریایی برای شناورهای رزمی سریع نصب شده و تست گردید . این کار در نتیجه همکاری بین شرکت EM Digital و نیروی دریایی آمریکا با تجربه ۲۵ سال نبرد واقعی در دریا حاصل گردید.
این سیستم با وزن کم و قابلیت های تهاجمی بیشتر طراحی شده است. اینکار باعث شده که دقت و پایداری بالایی در شرایط سخت دریا برای این اسلحه حاصل شود.

خود سیستم کنترل آتش شامل اجزاء زیر است :
این سیستم کم هزینه ویژگی های منحصر بفردی در مقایسه با سایر طرح های مشابه دارد. سرعت و دقت بالا در ردیابی هدف و پایداری آن باعث شده که به سیستم مطمئنی برای توپ های ۳۰ میلیمتری تبدیل شود.
سلاح استاندارد این سیستم ATK 30 mm MK44 است انواع دیگر ۴۰ میلیمتری و سلاح های مشابه را می توان با تغییراتی مشابه و ارزان قیمت در سیستم کنترل آتش استفاده کرد.

سلاح:
سلاح مورد نظر صرفا برای شناورهای رزمی سبک طراحی و نصب شده است.
نرم افزار سیستم کنترل آتش طوری طراحی شده است که در بر گیرنده کلیه ارتعاشات و شوک های وارده باشد.
جایگاه این اسلحه قابلیت تبدیل به سایر انواع و راکت انداز ها را دارد.
جایگاه اسلحه با آلیاژهای آلومینیوم و مطابق استانداردهای دریایی ساخته شده است.

حداکثر زاویه ارتفاع عملیاتی +۶۵ به -۲۰ درجه
حداکثر زاویه عملیاتی -۱۱۰ به +۱۱۰ درجه
شعاع جاروب سلاح ۲۶۲۷ میلیمتر است.
سر محور ارتفاع ۱۷۰۰ میلیمتر است.

سیستم جستجوی هدف:
سیستم ردیابی دارای رنگ های پیشرفته مبتنی بر ویژگی و الگوریتم خاص برای ردیابی اهداف دشمن است همچنین از جمله قابلیت های اضافی آن ردیابی اهداف چندگانه دشمن می باشد.الگوریتم های خاص تشخیص حرکت جسم به این سیستم اجازه رهگیری اهداف پنهانکار را نیز می دهد. این سیستم در مقابل ارتعاشات پلت فرم شناور و شوک های وارده پایداری دارد.

پانل کنترل و نمایش:
پانل های کنترل و نمایش بصورت کاربر دوستانه و ارگونومیک ساخته شده است ال سی دی های صفحه نمایش با اندازه سفارشی قابل ساخت است و پانل کنترل آن باعث خستگی اپراتور نمی شود همه اینها در عراق تست شده است.

راه انداز موتور :
ادوات الکترونیک قدرت برای راه انداز موتورهای الکتریکی مورد استفاده و برخی از سیستم های ارتباطی در اینجا تعبیه شده است.

فیبر نوری :
در این سیستم از تکنولوژی فیبر نوری هم استفاده شده که مزایای خود را دارد.