به نام خدا

با سلام خدمت دوستان

ابتدا توضیحاتی اجمالی ازGAZ TIGR و در ادامه تصاویری از این جیپ روسی:

این خودروی چند منظوره برای عرضه در بازارهای نظامی و غیرنظامی تولید شده است، برای من خیلی جالب بود که روسها هم جیپی مانند HMMWV (هامر) امریکایی دارند و تا چند ماه پیش که MW3 رو بازی کردم فکر نمی کردم روسها چنین چیپی ساخته باشند، این جیپ توسط بخش GAZ یا ( Gorkovsky.Avtomobilny.Zavod) کمپانی LLC توسعه یافته و برای اولین بار در سال۲۰۰۲ از آن رونمایی شده است با این حال به گزارش منابع مختلف در سال ۲۰۰۵ خط تولید این هامر روسی راه اندازی شده و تا سال ۲۰۱۰ ، بیش از۳۵۰ دستگاه از این جیپ ساخته شده است، در حال حاضر GAZ TIGR توسط وزارت دفاع و وزارت امور داخلی روسیه برای موارد گشت ، کاروانهای اسکورت و تیمهای واکنش سریع کاربری می شود،کمک فنر فنر تلسکوپی قوی، نوع سیستم تعلیق وقابلیت تنظیم فشار باد لاستیکهای آن متناسب با شرایط مختلف این توانایی را به GAZ TIGR داده است تا بتواند در زمین های ناهموار به سرعت ۹۰کیلومتر در ساعت دست پیدا کند، همچنین درساخت Тигр ازبرخی قطعات BTR-60 که یک خودروی APC است استفاده شده است ، GAZ TIGR می تواند در عمق۱٫۳ آب به راحتی به حرکت خود ادامه دهد. در نسخه استاندارد این جیپ همانند هامر دریچه ای در سقف تعبیه شده است تا سرباز بتواند در آن مستقر شده و به تیراندازی بپردازد لازم به ذکر است که قابلیت نصب مسلسل های ۷٫۶۲یا ۱۲٫۷میلیمتری و نارنجک انداز۳۰میلیمتری اتوماتیک به دلخواه روی این جیپ وجود دارد. در نسخه زرهی GAZ TIGR از صفحات زرهی ۵میلی متری استفاده شده است و سبب می شود خودرو دربرابر آتش سلاح های انفرادی مصونیت داشته باشد که البته به بهای ۷۰۰کیلوگرم اضافه وزن نسبت به نسخه استاندارد می انجامد.
یک نکته جالب در مورد جیپ GAZ TIGR همانطور که پیشتر به آن اشاره شد توسعه نسخه ویژه ای SPM )) برای وزارت امور داخلی روسیه از آن است که توسط پلیس ویژه و نیروهای OMON روسیه که در واقع همان SWAT روسی هستند استفاده می شود.

 

در پایان اگه دوست دارید یه دونه جیپ GAZ TIGR داشته باشید باید ۶۵ هزاردلارناقابل بپردازید

مشخصات :
ورود به خدمت : ۲۰۰۵
خدمه : ۱+۷
پیکربندی : ۴×۴
وزن (خالی) : ۵۳۰۰ کیلوگرم
ظرفیت حمل بار : ۱۵۰۰ کیلوگرم
طول : ۵٫۷ متر
عرض : ۲٫۴ متر
ارتفاع : ۲٫۴ متر
تسلیحات : تیربارهای ۱۲٫۷ ، ۷٫۶۲ میلیمتری یا نارنجک انداز۳۰ میلیمتری
نوع موتور : دیزل توربو شارژ
قدرت موتور : بسته به مدل ۱۸۰/ ۱۹۷/ ۲۱۵ اسب بخار
بیشینه سرعت : ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت
برد : ۹۰۰ الی ۱۰۰۰ کیلومتر
شیب : ۶۰ %
شیب جانبی : ۴۰ %

تصاویر :

 

 

 

 

 

 

 

 

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 9

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

پاکسازی مین همواره یکی از مشکلاتی است که کشور های مختلف جهان به خصوص کشور هایی که جنگ را تجربه کرده اند با آن مواجه هستند.بدین منظور روش های مختلفی برای پاکسازی تعریف شده که یکی از آنها استفاده از خودرو های مین کوب است که توسط کشور های مختلفی ساخته میشوند.خودرو مین کوب Hydrema 910 MCV توسط کشور دانمارک و به منظور پاکسازی میادین مین در مناطق جنگی و استفاده توسط نیروهای صلحبان در سال ۱۹۹۶ طراحی وساخته شد .مکانیزم پاکسازی این مین کوب به صورت جمع شونده طراحی شده و از محور گردان دارای ۷۲ ردیف زنجیر که در انتهای آنها چکشی نصب شده تشکیل میشود که در صورت آسیب به هر یک به راحتی و به سرعت قابل جایگزینی هستند. این روش پاکسازی اولین بار در در زمان جنگ جهانی دوم به کار گرفته شد. عرض مسیر پاکسازی شده توسط این سیستم ۳٫۵ متر و سرعت پاکسازی آن ۱٫۴ کیلومتر در ساعت است.در پشت محور گردان صفحه ای فولادی قرار گرفته که به انفجار مین مقاوم است و تمامی قسمت های عقب خودرو را پوشش میدهد.این خودرو دارای کابینی تمام فولادی بوده که سرنشینان را در مقابل گلول های کالیبر ۷٫۶۲ و انفجار مین در زیر بدنه محافطت میکند و ظرفیت سه سرنشین را دارد. از آنجایی که این خودرو برای پاکسازی مین به سمت عقب و در حالت معمول به سمت جلو حرکت میکند کابین آن از دو بخش کنترلی مجزا و در جهت مخالف هم برخوردار است.۹۱۰ Hyrema مجهز به دو پیشرانه دیزل توربوشارژ مدل Perkins 1006-6TW است که حداکثر توان ۱۷۸ اسب بخار دارند . یکی از پیشرانه ها به منظور حرکت خودرو و دیگری برای به حرکت درآوردن محور سیستم پاکسازی به کار گرفته میشوند. چنانچه پیشرانه اصلی آسیب ببیند امکان استفاده از پیشرانه دوم برای به حرکت درآمدن خودرو وجود دارد.این خودرو دارای شاسی مفصلی است که در این نوع از شاسی قسمت عقب و جلوی خودرو توسط مفصلی به هم متصل میشوند که قدرت مانور وشعاع گردش بسیار مناسبی برای خودرو فراهم میکند. علاوه بر اینها یک وینچ نیز بر روی خودرو تعبیه شده است.

مشخصات کلی:

سال ورود به خدمت : ۱۹۹۶
کشور سازنده : دانمارک
خدمه : ۱ نفر
وزن : ۱۸٫۶ تن
طول : ۹٫۱۸ متر
عرض :۲٫۷۹ متر
ارتفاع : ۲٫۷ متر
عرض مسیر پاکسازی شده : ۳٫۵ متر
سرعت پاکسازی : ۱٫۴ کیلومتر بر ساعت
پیشرانه : دو پیشرانه دیزل توربوشارژ مدل Perkins 1006-6TW diesel با توان ۱۷۸ اسب بخار بر ای هر کدام
حداکثر سرعت : ۳۵ کیلومتر
توانایی های حرکتی :
شیب : %۶۰
شیب جانبی : %۳۰
گام عمودی : ۰٫۵ متر
عبور از گودال : ۰٫۵ متر

 

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 12

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

نفربر Chaimite V-200 به منظور پاسخگویی به نیاز نیروهای مسلح پرتغال توسط شرکت پرتغالی Bravia ساخته شد.پروژه ساخت این نفربر در سال ۱۹۶۷ به تصویب ارتش پرتغال رسید.تولید این نفربر پس از تصویب ارتش پرتغال آغاز شد و بیش از ۶۰۰ دستگاه از آن در نمونه های مختلف ساخته شد.این نفربر با وجود عمر خدمتی و سن بالای خود همچنان به صورت محدود در خدمت ارتش پرتغال است اما ارتش تصمیم دارد به زودی نفربر Pandur II را جایگزین این نفربر کند.این نفربر علاوه بر خدمت در نیروهای مسلح پرتغال به کشورهای لیبی ، لبنان ، پرو و فیلیپین نیز صادر شده است.نفربر V-200 دارای بدنه زره پوش فولادی است که از آن در برابر گلوله هایی تا کالیبر ۷٫۶۲ میلیمتر و ترکش توپخانه حفاظت می کند.این نفربر بسته به مدل و نوع توانایی حمل تسلیحات گوناگونی را دارد.معمولا بر روی این نفربر یک تیربار ۱۲٫۷ میلیمتری قرار می گیرد.علاوه بر تیربار ۱۲٫۷ میلیمتری می توان بر روی این نفربر تیربارهای ۷٫۶۲ یا نارنجک اندازهای خودکار نیز نصب کرد..نفربر V-200 دارای یک نفربر خدمه در نمونه های غیر مسلح و دو نفر خدمه در نمونه مسلح است که شامل راننده و توپچی می شود.علاوه بر یک یا دو خدمه این نفربر توانایی حمل تا ۱۱ سرباز مجهز را دارد ، این سربازان می توانند با استفاده از سوراخ های تعبیه شده در نفربر به بیرون شلیک کنند.ورود و خروج خدمه و سرنشینان از درهای جانبی ، درب عقب و دریچه موجود در سقف نفربر انجام می گیرد.در نمونه اصلی این نفربر از یک موتور بنزینی ساخت شرکت Chrysler استفاده می شود ، با این حال به دلیل مشکلات به وجود آمده در سال ۱۹۸۰ موتور این نفربر با یک موتور کامینز دیزل با قدرت ۱۵۵ اسب تعویض شد.این خودرو به صورت کامل دو زیست است.حرکت خودرو در آب به وسیله دو موتور واتر جت صورت می گیرد.از روی این نفربر نمونه های فراوانی برای ایفای نقش های گوناگون ساخته شده است که در زیر به تعدادی از آن ها اشاره می کنیم.

نمونه ها:
V-200 نمونه تولید شده برای تفنگداران دریایی مجهز به ۸ راکت ۸۸ میلیمتری
V-300 نمونه شناسایی ، این خودرو دارای ۴ یا ۵ خدمه است و بر روی آن برجک توپ ۲۰ میلیمتری نصب شده است
V-400 نفربر پشتیبانی آتش مجهز به توپ ۹۰ میلیمتری
V-500 خودروی فرماندهی
V-600 خودروی خمپاره انداز این خودرو دارای ۴ خدمه است
V-700 خودروی ضد تانک مجهز به موشک های تاو یا میلان
V-800 آمبولانس زرهی
V-900 خودروی پشتیبانی زرهی
V-100 خودروی ضد شورش ، مجهز به آبپاش

مشخصات:
ورود به خدمت:۱۹۶۷
خدمه:۱ یا ۲ نفر
سرنشینان:۱۱ نفر
وزن:۶٫۸ تن
طول:۵٫۶ متر
عرض:۲٫۲۶ متر
ارتفاع:۲٫۳۹ متر
تسلیحات:تیربارهای ۱۲٫۷ و ۷٫۶۲ میلیمتری ، نارنجک انداز خودکار
موتور:کامینز دیزل
قدرت موتور:۱۵۵ اسب بخار
بیشینه سرعت خشکی:۹۰ کیلومتر در ساعت
بیشینه سرعت در آب:۵ کیلومتر در ساعت
برد:۸۰۰ کیلومتر
شیب:۶۵%
شیب جانبی:۴۰%
گام عمودی:۰٫۶ متر
عبور از گودال:نیم متر

 

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 11

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

، موشک های نظامی ساخته شده اند تا مواد منفجره را به محل هدف برسانند و پس از اصابت، با انفجار حاصله آن را از بین ببرند. این محموله در بخشی از موشک که اصطلاحاً به آن سر جنگی(کلاهک جنگیWarhead-) گفته می شود قرار می گیرد.

در موشک های بالستیک قدیمی و برخی از موشک های بالستیک فعلی، سر جنگی ثابت است یعنی موشک در مرحله نهایی حرکت، به همراه کل بدنه خود به سمت زمین می آید. در حالی که در موشک های جدید، سرجنگی جدا شونده است بدین معنی که بخش مربوط به محموله انفجاری پس از مرحله اوجگیری از موشک جدا شده و به سمت زمین حرکت می کند.

خانواده موشک های بالستیک ایرانی که بیشترین تعداد آنها را نمونه های گوناگون شهاب تشکیل می دهند از انواع این سرجنگی ها بهره مند هستند که هر یک مربوط به عملیات خاصی است. از اینرو در این گزارش بیشتر به بررسی کلاهک های جنگی موشک های بالستیک از نسل شهاب می پردازیم.

این کلاهک ها صرف نظر از ثابت یا جدا شونده بودن، دستکم از سه منظر قابل بررسی و مقایسه هستند: وجود قابلیت هدایت، خصوصیات شکلی و نوع محموله جنگی.

در صورت جدا شونده نبودن، وجود قابلیت هدایت و تصحیح مسیر برای کلاهک بستگی به خود موشک دارد. عمده موشک های بالستیک با استفاده از سامانه کنترل بردار رانش راهبری(کنترل) می شوند بنابراین پس از اتمام سوخت و خاموش شدن پیشران، قابل هدایت و راهبری نیستند.

سرجنگی های جدا شونده نیز معمولاً فاقد هدایت هستند و از اینرو به صورت ذاتاً پایدار طراحی می شوند تا پس از ورود مجدد به جو و ایجاد نیروهای آیرودینامیکی بر اثر حرکت روی بدنه به سمت زمین جهت گرفته و به مختصات انتهایی مسیر حرکت خود برسند. برخی از کشورها نظیر هند برای ساخت کلاهک هایی که در قوس نزولی مسیر پرواز قابل هدایت باشند تلاش کرده اند.

از آنچه در ظاهر پیداست، می توان نتیجه گرفت سرجنگی های موشک های بالستیک ایرانی از نسل شهاب و نمونه های توسعه یافته از روی آن از نوع هدایت شونده با سطح آیرودینامیکی نیستند و در صورتی که از موتورهای راکتی کوچک واکنشی به عنوان راه حل معمول در پرتابه های خارج از جو(یا سایر راه های ممکن) در آنها استفاده نشده باشد این کلاهک ها پس از خاموش شدن پیشران موشک و طبعاً پس از جدایی از بدنه موشک قابل تصحیح مسیر نیستند.

تنها موشک بالستیک کوتاه برد فاتح-110 با توجه به بهره مندی از بالک های کنترلی روی سرجنگی، تا انتهای مسیر قابل هدایت و راهبری است. برخی از نمونه های فاتح به نظر می رسد دارای سرجنگی جدا شوند باشند هر چند که برای موشکی در این رده، چنین چیزی مرسوم نیست.

از نظر ظاهری، اولین انواع سرجنگی های شهاب، مخروطی ساده بودند که بعدها با دو نوع دیگر، تنوع یافتند. نوعی که در اینجا آن را «سه مخروطی» می نامیم با دو بخش مخروطی که اولی زاویه بیشتری دارد شروع شده و به واسطه یک حجم استوانه ای با طول قابل توجه به بخش مخروطی سوم می رسد. این ترکیب به نظر می رسد امروزه معمول ترین ترکیب هندسه ظاهری کلاهک های جنگی موشک های بالستیک کشور است زیرا علاوه بر خانواده شهاب، در موشک های قیام و سجیل-1 و 2 و عاشورا و قدر-1 و قدرF نیز دیده می شود.

نوع دیگر که آن را «دومخروطی» می نامیم، با یک حجم مخروطی از دماغه شروع شده و به واسطه یک حجم استوانه ای کوتاه به بخش مخروطی انتهایی می رسد.

انواع شکل ظاهری سرجنگی از سمت راست، دو مخروطی، سه مخروطی و مخروطی ساده

تحلیل های کارشناسان خارجی در باره این سه نوع طرح کلاهک بسیار جالب است. آنها با استفاده از نرم افزار های تحلیل دینامیک سیالات محاسباتی(CFD) و مکانیک پروازی، با فرض یک توزیع جرم همگن در داخل کلاهک که از نوک دماغه شروع شده و تا طول های مختلفی نزدیک به انتهای آن ادامه یابد شبیه سازی هایی را اجرا کرده و به این نتیجه رسیده اند که نوع سه مخروطی از دو نوع دیگر ضریب نیروی مقاوم(درگ) کمتری دارد؛ نوع دو مخروطی از دو نوع دیگر پایداری بیشتری دارد و بیشترین حجم محموله در شرایط ثابت در این نوع قابل انباشتن است. البته خواص دو نمونه جدیدتر به هم نزدیک تر است تا به نمونه قدیمی تر از سرهای جنگی موشک های شهاب.

سه نوع کلاهک روی سه نسل از موشک شهاب

هر چند در این تحلیل ها از فرضیات ساده کننده هم استفاده شده است اما با توجه به یکسان گرفتن عوامل تأثیرگذار مختلف برای هر سه نوع، می توان به این نتایج توجه و اعتماد نسبی کرد.

می دانیم سرجنگی موشک های دوربرد از جو خارج شده و پس از طی بخش قابل توجهی از مسیر خود در خارج از آن مجدداً به جو بازگشته و به سوی هدف سرازیر می شوند. در این شرایط و با توجه به نبود هدایت، کلاهک پایدارتر مناسب تر است پس منطقی خواهد بود که در نسل های جدید شهاب، قیام و سجیل خبری از نوع مخروطی ساده نباشد. خصوصاً با توجه به کم بودن ضریب نیروی مقاوم این طرح کلاهک، رسیدن موشک سجیل به سرعت تا 12 ماخ(بیش از 4000 متر بر ثانیه) در هنگام اصابت به هدف ممکن شده است.

موشک دوربرد سجیل با کلاهک سه مخروطی

همچنین برای رسیدن به بردهای بالاتر یا بهینه شدن خواص موشک می شود می توان مقداری از جرم سرجنگی کم کرد. شاید از اینرو باشد که سر جنگی موشک قیام حدود 750 کیلوگرم است.

موشک میانبرد قیام-1

بنابراین متخصصان کشورمان با بهره گیری از طرح های موجود و اجرای محاسباتی که با استفاده از اَبَررایانه، ماه ها به طول می انجامد، اقدام به بهسازی طرح کلاهک موشک های کشورمان کرده اند.

موشک دوربرد قدرF

از طرفی این سؤال مطرح می شود که چرا نوع سه مخروطی تنها در یک نسل از خانواده شهاب بکار رفته است؟ یک پاسخ منطقی می تواند مأموریت خاص این نمونه از موشک شهاب باشد. در واقع همیشه لازم نیست یک سرجنگی بسیار سنگین حمل شود و برای انهدام برخی اهداف، چنین کلاهکی مطلوب است. با نگاهی به انواع محموله های جنگی کلاهک ها این موضوع روشن تر می شود.

از نظر ماهیت عملکردی سر جنگی، دسته بندی از نظر منفرد یا غیر منفرد بودن آن صورت می گیرد.
کلاهک منفرد، نوع معمول و پایه کلاهک هر موشکی است. این سرجنگی بسته به مأموریت تعریف شده برای آن می تواند انفجاری شدید، ترکشزا، آتشزا و ... باشد که در موشک های بالستیک عموماً از نوع انفجاری شدید است.

جرم سرجنگی منفرد نسل های اول موشک شهاب-3 که در کلاهک مخروطی ساده جا داده شده اند از نوع انفجاری شدید بالغ بر 1000 کیلوگرم تی-ان-تی است که محوطه ای به شعاع بیش از 1500 متر را به طور کامل تحت تأثیر قرار می دهد.

نوع دیگر، کلاهک «چندگانه» یا «مجتمع» است که در واقع از کنار هم قرار گرفتن تعدادی کلاهک کوچکتر حاصل شده است و پس از جدا شدن کلاهک اصلی از موشک و در زمان مطلوب، این کلاهک های کوچک از سرجنگی اصلی جدا شده و با فاصله گرفته از هم به نقاط مختلفی برخورد می کنند. به طور معمول کلاهک های مجتمع، از سه تا 14 کلاهک کوچکتر تشکیل می شوند.

سرجنگی «خوشه ای» را می توان نوعی از کلاهک ها مجتمع دانست که از تعداد زیادی بمبچه(بمبلت) تشکیل شده اند. این نوع سرجنگی برای پوشش دادن یک منطقه نسبتاً وسیع که اهدافی با مقاومت کم در آن پراکنده شده اند مناسب است. البته بمبچه های سرجنگی خوشه ای موشک های بالستیک با بمب های خوشه ای معمولی که از هواپیماها رها می شوند ممکن است تفاوت های ابعادی داشته باشند. برخی منابع خارجی تعداد بمبچه های این سرجنگی را 1400 عدد اعلام کرده اند.

نوع دیگری از سرجنگی های موشک های ایران، «بارانی» نامیده شده است. این کلاهک نیز از تعداد زیادی بمبچه تشکیل شده اما فرایند عملکرد آن با خوشه ای متفاوت است به طوریکه پس از رسیدن به سطح زمین این مهمات به صورت شعاعی به اطراف پراکنده می شوند. در گزارش «کلاهک بارانی شهاب؛ تلفیقی مقتدرانه از رویش و ریزش» این نوع کلاهک را معرفی کرده بودیم.

گفتنی است کلاهک تعدادی از موشک های شهاب در رزمایش اخیر پیامبر اعظم که به سمت پایگاه هوایی شبیه سازی شده دشمن شلیک شدند از نوع خوشه ای یا بارانی بوده است. این دو نوع، بهترین سرجنگی برای انهدام هدف هایی مانند هواپیما که برخی در سطح یک فرودگاه پراکنده شده و برخی زیر آشیانه ها قرار دارند به شمار می رود.

در پایان باید گفت بهبود موشک های بالستیک کشور تنها منحصر به افزایش برد از 300 کیلومتر در شهاب-1 به 2000 کیلومتر در قدر و عاشورا و ... و بهبود دقت نبوده است بلکه بهینه سازی خصوصیات عملکردی و عملیاتی با تغییرات اجزای مختلف نیز در دستور کار بوده مثلاً استفاده از سوخت جامد، آن هم دو مرحله ای در موشک دوربرد و سریع سجیل که خواب را از چشم صهیونیست ها ربوده، حذف بالک در موشک میانبرد قیام-1 که تنها با وجود یک سامانه کنترلی فوق مدرن ممکن شده و آن را به کاندیدای مناسبی برای توسعه یک نمونه زیردریایی پرتاب تبدیل کرده و همچنین انواع کلاهک های مختلف که هریک برای طیفی از مأموریت ها کارایی بهینه دارند از دیگر جلوه های رشد و بالندگی در صنعت موشک های بالستیک ایران است که بخش زیادی از بازدارندگی تسلیحاتی کشور پس از جنگ تحمیلی مدیون این موشک ها است.

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 8

|

تعداد امتیازدهندگان : 2

|

مجموع امتیاز : 2

جرثقیل نظامی Terex-Demag MAC-50 برای پاسخگویی به نیاز سپاه تفنگداران دریایی امریکا طراحی و ساخته شد.تولید این جرثقیل نسبت به مدلهای مشابه در طیف گسترده تری است .تفنگداران دریایی خواستار ۱۰۰ دستگاه از این جرثقیل شده اند و همینطور در قرارداد حق انتخاب ۳۰ دستگاه دیگر نیز پیش بینی شده است.در سال ۲۰۰۵ برای اولین برار تعداد ۴ شد و در سال ۲۰۰۶ تعداد ۴ دستگاه برای تست به یگان سپاه تفنگداران دریایی امریکا تحویل داده شد.در سال ۲۰۰۹ تحویل این جرثقیل ها به سپاه تفنگداران دریایی آغاز شد.این جرثقیل با جرثقیل هم خانواده خود AC-50-1 از طراحی و قطعات مشابهی بهره می برد.

این جرثقیل نظامی قادر به بلند کردن اجسامی به وزن ۴۵ تن می باشد که در سطوح دیگری مثل زدن پل و … مورد استفاده قرار میگیرد.تحرک و سرعت این جرثقیل از یک مکان به مکان دیگر نسبت به جرثقیلهای دیگر بیشتر است و به علت قدرت تحرک بالا میتواند برای یگانهای نظامی بسیار مفید باشد.

خدمه این جرثقیل دو نفر بوده و یک نفر نیز هنگام انجام ماموریت در کابین مخصوصی که در انتهای جرثقیل واقع شده مستقر می شود.در صورت نیاز می توان بر روی این جرثقیل کیت های حفاظت زرهی نصب کرد.
این جرثقیل دارای چند موتور دیزلی قدرتمند می باشد که هر کاری را برای این جرثقیل امکان پذیر کنند.این جرثقیل قادر به عبور از مناطق آب گرفته به عمق یک و نیم متر می باشد.این جرثقیل میتواند در تمام شرایط آب و هوایی از منفی ۳۲ درجه سانتیگراد تا مثبت ۵۰ درجه سانتیگراد به ماموریت خود ادامه دهد. جرثقیل MAC-50 میتواند توسط هواپیماهای ترابری و لجستیکی مثل C-5 و C-17 به راحتی از یک مکان به یک مکان دیگر انتقال یابد.این جرثقیل برای ماموریت های سریع و با مدت زمان کوتاه گزینه ای بسیار خوب است ، زیرا می تواند در مدت زمان کوتاهی مستقر و پس از پایان ماموریت به سرعت منطقه را ترک کند.

سال ورود به خدمت : ۲۰۰۹
خدمه : ۲ نفر
وزن :۳۱٫۷ تن
حداکثر بالابری:۴۵ تن
طول بوم : ۲۵ متر
موتور: Cummins QSC diesel
قدرت موتور: ۳۰۵ اسب بخار
حداکثر سرعت جاده ای: ۶۸ کیلومتر بر ساعت
محدوده : ۷۰۰ کیلومتر
قدرت حرکت در شیب: ۶۰ درصد
شیب جانبی: ۳۰ درصد
گام عمودی: تقریبا ۰٫۵ متر
سنگر : تقریبا ۱٫۲ متر
گدار آب : ۱٫۵ متر

 

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 8

|

تعداد امتیازدهندگان : 2

|

مجموع امتیاز : 2

خودروی زرهی فهد در پاسخ به نیاز ارتش مصر در صنایع مصری توسعه داده شد.
این خودرو در اصل نمونه توسعه داده شده طرح المانیthyssen henschelاست که نمونه های اولیه این طرح در المان ساخته شده است پس از این که این خودردو در در مصر به صورت اولیه شروع به ساخت کار کرد مصر در سال ۱۹۸۵ تصمیم به ارتقا ان گرفت که به تدریج نمونهای توسعه داده شده جایگزین نمونه ی اولیه آن شدند و ان نمونه ی دانگرید شده و پایه به کشورهای دیگر صادر شد. این کشورها که فهد به انها صادر شد از این قرار بودندالجزایر و کویت. عمان و زئیر که این کشورها اغلب پیکر بندی امنیتی خودرا براساس این خودرو بنا کردند البته این خودرد به صورتهای دیگری به دست بعضی از کشورها رسید که برای مثال در حمله عراق به کویت در سال ۹۱ تعداد زیادی از انها به دست نیرروهای عراقی افتاد .فهد در اساس یه جعبه از نوع فولاد زرهی است که بر روی شاسی مرسدس بنز ۹۱۱۱۷/۳۳۲است که با استفاده از قطعاتی که در دنیا تجارت و دفاعی است بهینه و توسعه داده شده

بدنه بزرگ این زره پوش باعث شده که این خودرو زره پوش برای اهداف زیادی کاربرد داشته باشد فضای داخلی ان میتواند ده نفر رو در خود جای دهد که در پشتی ان این امر رو سهولت میبخشد این خودرو به عقیده افراد زیادی بهترین گرینه برای عملیاتهای ویزه پلیس است و وسیله نقلیه امنیت داخلی مانند بانکهای بزرگ و …..

از امکانات داخلی این خودرو میتوان به دوربینهای مختلفی برای شرایط خاص تعبیه شده است دوربینها دید در شب حرارتی و …. و تهویه عالی که در این خودرو وجود دارد شرایط خوبی رو برای سرنشینان به وجود میاورد درسیستم پیشرانه این خودرو از تایرهای استفاده شده است که قابلیت حرکت هالی به این خودرو رو در زمینهای شنی و ماسه بادی رو به این خودرو میدهد سقف این خودرو به نوعی تعبیه شده است که میتواند مسلسهاس ۷٫۶۲و حتی ۲۰ میلیمتری رو حمل کند

در فهد ۳۰ یک برجک جنگ افزار bmp-ifvبرای اولین بار بر روی این خودرو نصب شده است و در اخر از توانای های این خودرو میتوان به عنوان خودرو فرماندهی ، امبولانس زرهی خودرو امنیت و خودرو حامل موشکهای ضد بالگرد و ضد تانک استفاده کرد.

مشخصات
ورود به خدمت: ۱۹۸۶
ظرفیت: ۱۰ نفر
وزن: ۱۰٫۹ تن
خدمه: ۲ نفر
طول: ۶ متر
عرض: ۲٫۴۵ متر
ارتفاع: ۲٫۱۰ متر
مسلسل ۷٫۶۲
موتور Mercedes-Benz OM 352A diesel
سرعت: ۹۰ کیلومتر
قدرت موتور: ۱۶۸ اسب بخار
برد: ۸۰۰ کیلومتر در ساعت
شیب: ۷۰%
شیب جانبی: ۳۰%
سنگر ۰٫۹

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 8

|

تعداد امتیازدهندگان : 2

|

مجموع امتیاز : 2

جزئیاتی درباره ی m-90 (گردباد) در دسترس است که نشان میدهد این تانک به طور کامل توسط کشور یوگسلاوی طراحی شده است.

شروع توسعه Vihor را در اواخر ۱۹۸۰s، احتمالا با هدف ساخت MBT است که می تواند به تدریج تکمیل و در نهایت جایگزین کردن ان با M84 است (M-84 در حال حاضر در خدمت است). نقطه اینجاست که هنوز چند مدت از توسعه ی طرح نگذشته بود که جنگ داخلی در یوگسلاوی (و با ان فروپاشی یوگسلاوی متحد ) شروع شد و این پروژه تعطیل شد . بر اساس گزارش ها فقط دو نمونه از این تانک ساخته شده .

VIHOR M-90 حدود ۹٫۷۴ متر طول و ۳٫۷۵ متر عرض و ۲٫۲۱ متر ارتفاع و وزن ان ۴۴ تن است و فشار ان بر زمین معادل ۰٫۷۲ kg/cm2 است . شاسی این تانک به شدت شبیه تانک T-72 است ، اما برجک کاملا جدید است ، برجک کاملا جدید شورون شکل با لبه های گرد در صدر است . ۶ ROADWHEELS در هر طرف وجود دارد.

نیرو ی محرکه توسط V46-TK1، موتور دیزلی V12 با قدرت ۱۲۰۰ اسب است سیستم انتقال نیرو همان سیستمی است که بعدا در DEGMAN M-95 استفاده شد ، با ۵ دنده جلو و ۱ دنده عقب . سیستم تعلیق و دنده در حال اجرا ان بسیار شبیه به T-72 است یا ممکت است در واقع روی ان ساخته شده باشد. با قدرت ۱۲۰۰ اسب بخار و وزن ۴۴ تن ، VIHOR M-90 دارای قدرت شگفت انگیز بالا بر وزن ۲۷٫۲۷ اسب بخار بر وزن است . ادعاشده است که M-90 اولین تانکی بود که دارای قدرت بالا / وزن بود . اما این شاهکار در حال حاظر در LEOPARD 2A0 و XM1 جنرال موتور XM1 کرایسلر دیده میشود.

توپ اصلی M-90 VIHOR توپ ۱۲۵ میلیمتری بدون خان ساخته ی ۲A46 شوروی هست . گفته شده با استفاده از مواد جدید و جعل تکنیک های شوروی توانسته اند نرخ اتش را بالاتر ببرند و یک لوله عمر ( TUBE LIFE ) از ۲A46 برای ان تعبیه شده است . همانطور که تمام توپ های ۱۲۵ میلیمتری میتوانند گلوله های HE-FRAG و HEAT و APFSDS شلیک کنند و برای انها توپ پرتابگر ATGM (به احتمال زیاد AT-8 SONGSTER) تعبیه شده برای این توپ نیز تعبیه شده است . این تانک دارای قابلیت بارگذاری تمام خودکار است ، شرکت سازنده ی این تانک ادعا کرده است که این تانک قابلیت شلیک ده گلوله در دقیقه را دارد . استوانه ی ناظم روغن دارای ۳۴۰ قطعه است که از قطعات AUTOLOADERS (بارگذاری های خودکار ) مورد استفاده شده از T-72 و M-84 است . بین لودر و ناظم روغن جای ۴۵ گلوله تعبیه شده است (برای توپ ) . جنگ افزار ثانویه شامل مسلسل کواکسیال M86 ، ۷٫۶۲ میلیمتری و مسلسل سنگین M87 12.7 معروف به راه بلد یا COYOTE است که هردو بالای تانک نصب شده است.

لکترونیک مورد استفاده در Vihor M-90 بهبود شده ی M-84 است که دارای یک سیستم تصویر برداری حرارتی، مسافت یاب لیزری و کامپیوتر دیجیتالی مبحی پرتاب گلوله واجسام پرتاب شونده به عنوان تجهیزات استاندارد هستند.قابلیت شکارچی قاتل را از طریق پریسکوپ TC نیز ادعا شد.

زره ی مورد استفاده در این تانک به نظر می رسد شبیه به نوع کامپوزیت مورد استفاده در تانک M-84 است که شامل یک لایه مواد غیر فلزی است .مقررات برای دوران به هر دو بدنه و برجک ساخته شده است. با توجه به تجهیز زودتر M-84، آن است که به احتمال بسیار زیاد است که M-90 با آستر ورقه ورقه کردن و دی اکسید کربن به صورت خودکار آتش سرکوب سیستم نصب شد. دامن های مسیر نصب شده است که گسترده تاز M-84 است . این تانک دارای سیستم NBC جمعی است. ( ترجمه ی ماشینی )

قیمت این تانک نامعلوم است

اطلاعات پایه

سال ورد به خدمت : هیچوقت وارد خدمت نشد

خدمه : سه نفر

وزن : تقریبا ۴۴ تن

ارتفاع : تقریبا ۲٫۲۱

طول : تقریبا ۹٫۴۷

عرض : تقریبا ۳٫۷۵

اسلحه ی اصلی : توپ ۱۲۵ میلیمتری بدون خان

ATGW : AT-8 SONGSTER
اسلحه ی فرعی : یک تیربار ۷٫۶۲ میلیمتری و یک تیربار ۱۲٫۷ میلیمتری

حرکت لوله به صورت عمودی :۶- تا ۱۳+

حرکت لوله به صورت افقی : ۳۶۰ درجه

مهمات اسلحه اصلی : ۴۵ گلوله

ATGW : نامعلوم

مهمات اسلحه های فرعی : ۶۰۰ فشنگ برای ۱۲٫۷ و برای ۷٫۶۲ ۲۰۰۰ فشنگ

موتور : V46-TK1 diesel

قدرت : ۱۲۰۰ اسب بخار

سرعت نهایی : ۷۲ کیلومتر بر ساعت

برد : تقریبا ۷۰۰ یا ۶۰۰ کیلومتر

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 8

|

تعداد امتیازدهندگان : 2

|

مجموع امتیاز : 2

در جریان عملیات طوفان صحرا، موشک ایگلا توانست یک فروند جنگنده بمب افکن “تورنادو” نیروی هوایی سلطنتی انگلستان و همچنین یک فروند اف ۱۶ آمریکایی را ساقط کند.
در سال ۱۹۹۵ نیز این موشک توانست یک میراژ ۲۰۰۰ فرانسوی را بر فراز یوگسلاوی سابق سرنگون کند.

در زمان جنگ جهانی دوم بود که اهمیت قدرت هوایی و مشکلاتی که ممکن است توسط آنها برای قوای پیاده به وجود آید بیش از پیش خود را عیان کرد. از همان به این سو بود که بحث مقابله با تهدیدات هوایی دشمن برای نیروهای زمینی و خصوصا رسته پیاده تبدیل به مسئله ای حیاتی شد.  در سال‌های بعد و با معرفی بالگردها این مسئله از حساسیت دوچندانی نیز بر خوردار شد.

در این میان توپهای ضد هوایی خیلی برای مقابله با تهدیدات هوایی هوشمند و چابک نبودند و عمده موشکهای ضد هوایی از هدایت راداری بهره برده و بسیار بزرگ و درعین حال ثابت بودند و توانایی پوشش واحدهای متحرک را نداشتند.

متخصصان دفاعی در نقاط مختلف جهان به دنبال راه چاره ای برای این معضل رفتند. راهی که توسط این کارشناسان پیشنهاد شد استفاده از موشک‌های سطح به هوای هدایت راداری که بر روی کشنده سوار شده اند و استفاده از موشک‌های سطح به هوای دوش پرتاب بود که با استفاده از یک جستجوگر حرارتی که در سر جنگی موشک قرار دارد، بود که بر روی هدف قفل کرده و به تعقیب آن می پردازد.

در اواخر دهه ۶۰ میلادی بود که روسها همزمان با آمریکایی ها موشک دوش پرتاب حرارتی خود یعنی سام ۷ را معرفی کرده و آمریکایی ها نیز به دنبال آن موشک “رد آی” را معرفی کردند. در سال‌های پس از آن به این سمت این گونه از موشک‌ها توسط کشورهای زیادی تولید می شوند و در حجم زیادی نیز صادر می گردند و امروزه تقریبا در هر ارتشی در جهان می توان انواعی از این سلاح را یافت.

بالگردها، هواپیماهای مسافربری و باربری، پرنده های نظامی کم سرعت و پهپادها از جمله قربانیان این گونه از موشک‌ها هستند.

FIM-92 Stinger

این موشک ضد هوایی دوش پرتاب آمریکایی ساخت شرکت “ریتهون” یکی از بهترین و مؤثرترین سامانه‌ها در این کلاس است.

این موشک نسل جدیدی از سامانه های ضد هوایی در غرب بوده است که از سال ۱۹۸۱ میلادی به این سو یکی از یکه تازان این عرصه است. اما باید سری به افغانستان در دهه ۸۰ بزنیم، یعنی جایی که این موشک آمریکایی شهرت هراس انگیزی برای خود کسب کرد.

 

در سال‌های اولیه اشغال افغانستان توسط قوای شوروی سابق، مجاهدین افغانی با مشکل بزرگ رو به رو بودند و آن هم واحدهای هوایی شوروی سابق بود.

در این میان بالگردهای میل ۲۴ ملقب به “ارابه شیطان” بیشترین مشکل را برای مجاهدین به وجود می آوردند. در ابتدا سازمان جاسوسی آمریکا ” CIA ” سعی کرد تا با تهیه موشکهای روسی سام ۷ از بازار سیاه و یا مدل چینی آن و حتی در اختیار گذاشتن موشک آمریکایی “رد آی” به مجاهدین کمک کند، اما این موشکها پاسخ گوی نیاز مجاهدین نبود و مشکل این تجهیزات موسوم به “هایند” به راه حلی ویژه نیاز داشت.

در سال ۱۹۸۵ میلادی بحثهای شدیدی در میان کنگره ، دولت و سیا در آمریکا در مورد رساندن موشک استینگر (به معنی نیش حشرات) به مجاهدین وجود داشت.

نهایتا یا کمک دولت پاکستان این موشکها به دست مجاهدین رسید و در سپتامبر ۱۹۸۶ اولین هایند روسی شکار شد. بسیاری از کارشناسان ورود استینگر را نقطه عطف و تغییر بزرگی در جنگ افغانستان می‌دانند. در طول سالهای بعد جنگ ده ها بالگرد و هواپیمای روسی به وسیله این موشک مورد هدف قرار گرفته و ساقط شدند.

یکی دیگر از مکان‌هایی که این موشک در آن توانست به خوبی و با موفقیت بالایی ظاهر شود، عملیات والفجر ۸ بود. در این عملیات بود که موشکهای استینگری که منابع ایرانی تهیه کرده بودند توانستند آسمان جزیره فاو را به قتلگاه بمب افکن های سوخوی ۲۰ و ۲۲ عراقی و همچنین بالگردهای متجاوز تبدیل کنند.

در سال‌های اخیر مدلهای مختلفی با ارتقاء های گوناگون از این موشک به بازار عرضه شده است. مشخصات کلی این موشک از این قرار است : وزن کلی: ۱۴ کیلو و ۳۰۰ گرم، وزن سر جنگی: ۳ کیلوگرم، سرعت موشک: ۷۵۰ متر بر ثانیه، برد موثر: ۷۶۰۰ متر.

از کاربران این موشک می توان به پرتغال، مکزیک، ایتالیا، ترکیه، انگلستان، شیلی و بنگلادش اشاره کرد.

Igla

سری موشک‌های ” Igla ” که در زبان روسی به معنای سوزن است از جمله قوی ترین موشکهای دوش پرتاب ضد هوایی حال حاضر جهان است.

 

روس‌ها با توجه به اهمیت همیشگی که برای سامانه های پدافندی داشته اند بعد از رو به رو شدن با عملکرد مرگبار موشک آمریکایی “استینگر” در افغانستان به دنبال ساخت مدلهای بهتر و موثرتر از موشکهای دوش پرتاب رفتند.

اولین مدل از این موشکهای در سال ۱۹۷۴ میلادی به خدمت ارتش شوروی سابق وارد شد که در دنیا با عنوان ” SA-14 ” شناخته می شود.

این موشک یک مدل ارتقاء یافته بر اساس موشک “SA-7″ بود که از توانایی مقاومت بیشتر در برابر اقدامات متقابل دشمن و همچنین زاویه درگیری بیشتری برخوردار بود. در سال ۱۹۸۱ میلادی نسل جدیدتر از این موشکها با نام ” Igla-1 ” که در غرب با نام “SA-16″ شناخته می شود وارد خدمت شد.

این موشک به نسبت مدلهای قبلی از برد و ارتفاع درگیری بیشتر، جستجوگر فروسرخ حساس تر، قابلیت مقابله بهتر با سامانه های اخلال گر الکترونیک و همچنین برخوردار از یک سامانه تشخیص دوست از دشمن بود. در تست هایی که در کشور آفریقای جنوبی صورت گرفت برتری این موشک نسبت موشک آمریکایی استینگر کاملا مشهود و مشخص بوده است.

در جریان عملیات طوفان صحرا این موشک توانست یک فروند جنگنده بمب افکن “تورنادو” نیروی هوایی سلطنتی انگلستان و همچنین یک فروند اف ۱۶ آمریکایی را ساقط کند.

در سال ۱۹۹۵ نیز این موشک توانست یک میراژ ۲۰۰۰ فرانسوی را بر فراز یوگسلاوی سابق سرنگون کند. اما در سال ۱۹۸۳ میلادی مدل ارتقاء یافته تری از این موشک به خدمت ارتش شوروی سابق وارد شد که در جهان غرب با نام ” SA-18 ” شناخته می شود.

این موشک نیز در مقایسه با سایر موشکهای خانواده “ایگلا” از سرعت و برد بیشتر و همچنین توان مقابله بهتر با اقدامات متقابل هواگردها برخوردار است. در سال ۲۰۰۴ میلادی جدیدترین موشک دوش پرتاب روسی با نام ” SA-24 ” یا ایگلا-اس به خدمت ارتش روسیه وارد شد.

این موشک با وزنی در حدود ۱۹ کیلوگرم، وزن سرجنگی ۲٫۵ کیلوگرم، بردی در حدود ۶۰۰۰ متر و سرعتی در حدود ۶۰۰ متر بر ثانیه به جدیدترین موشک دوش پرتاب ارتش روسیه تبدیل شده است.

این موشک علاوه بر مدل قابل پرتاب توسط یک نفر به صورت چندتایی درکنار یکدیگر نیز وارد خدمت شده است. سری موشکهای “ایگلا” به کشورهای زیادی از جمله: بلغارستان، برزیل، بلاروس، اندونزی، هند، مقدونیه، مکزیک، مراکش، کره جنوبی و ترکیه صادر شده است.

FN-16

کشور چین سالهای زیادی است که با اتکاء به صنایع بومی دفاعی خود به مسیر تولید سلاح های مختلف وارد شده و توانسته است علاوه بر تٱمین نیازهای ارتش خود، در بازار جهانی سلاح نیز خوش بدرخشد.

 

در سالهای اخیر مدلهای مختلفی از موشک‌های دوش پرتاب توسط صنایع دفاعی چین ساخته شده است که پیشرفته ترین آنها موشکهای سری ” FN-16 ” است.

این موشک مدل ارتقاء یافته سری موشکهای ” FN_6 ” است. این موشک دوش پرتاب با سامانه جستجوگر فروسرخ دارای وزنی در حدود ۱۸ کیلوگرم است و می تواند با سرعتی در حدود ۶۰۰ متر بر ثانیه حرکت کرده و با اهدافی تا فاصله ۶۰۰۰ متری و ارتفاع ۴۰۰۰ متری درگیر شود.

نکته جالب در مدل ارتقاء یافته این موشک که همان ” FN_16 ” است استفاده از سامانه های هدفگیری بر اساس امواج فرابنفش در کنار سامانه های شناسایی و تعقیب هدف فروسرخ است.

این قابلیت توان مقابله این موشک با سامانه های اقدام متقابل هواگردهای دشمن را شدیدا ارتقاء می دهد. این موشک تاکنون به کشورهای مالزی، کامبوج، سودان، پاکستان و پرو صادر شده است.

RBS-70

اما متفاوت ترین موشک در این لیست، سامانه پدافند هوایی ” RBS-70 ” ساخت شرکت سوئدی “Saab Bofors Dynamics” است. نسل های اولیه این موشک در اوایل دهه ۷۰ میلادی به خدمت وارد شدند.

از جمله کاربران مدلهای اولیه این موشک ایران است که از این موشک برای دفاع در ارتفاع پایین بهره برده و در جریان جنگ تحمیلی موفق شد تا با موفقیت تعدادی از پرنده های متجاوز عراقی را سرنگون کند. این موشک معمولا از یک تیم سه نفره برای عملیات بهره می برد.

 

یک سه پایه که بر روی آن صندلی و سامانه هدایت قرار دارد به عنوان بدنه اصلی پرتابگر استفاده می شود. سپس استوانه حامل موشک بر روی سامانه پرتاب بسته شده و سیستم آماده کار است.

این سیستم دفاع هوایی از روش “تعقیب امواج لیزر” برای یافتن اهداف خود استفاده می کند. کاربر این موشک با کمک سامانه های راداری حاضر در منطقه به موقعیت هدف پی برده و سپس با فرستادن امواج لیزر بر روی هدف قفل کرده و شلیک می کند.

موشک مورد نظر برای تعقیب هدف به دنبال امواج لیزری ساطع شده از سامانه پرتاب کننده می رود که این عمل باعث می شود تا اخلال در این موشک بسیار مشکل شود.

ارتقاء های صورت گرفته بر روی سامانه های الکترونیکی این موشک در سالهای اخیر باعث شده است تا این موشک بتواند بر علیه پرنده های بی سرنشین کوچک و همچنین موشکهای کروز نیز مؤثر باشد.

مشخصات موشک ” RBS-70 ” از این قرار است: وزن کلی سامانه:۸۷ کیلوگرم، طول: ۱ متر و ۳۲ سانتی متر، برد: ۸ کیلومتر، ارتفاع درگیری: ۵ کیلومتر، وزن سرجنگی: ۱٫۱ کیلوگرم و سرعت: ۲ برابر سرعت صوت. این موشک در مدلهای مختلف به کشورهایی همچون نروژ، ایران، پاکستان، سنگاپور، تایلند، تونس، فنلاند و بحرین نیز صادر شده است.

میثاق

این سری موشک ها پس از جنگ تحمیلی بیشتر مورد توجه قرار گرفته و برای ساخت آنها در کشور تلاش های بسیاری انجام شد و در نهایت امروزه نمونه پرکاربرد این موشک ها با نام میثاق۱و۲ به طور گسترده ای در حال خدمت در نیروهای مسلح کشورمان است.

میثاق ۲ بر اساس بهسازی نمونه قبلی به قابلیت های عملیاتی بهتری دست یافته است.

 

میثاق۱ موشکی با طول یک و نیم متر، دارای کمینه برد ۵۰۰ متر و بیشینه برد ۵۰۰۰ متر، توان درگیری با اهداف در سقف پروازی ۴۰۰۰ متر و کمینه ۳۰ متر است. سرعت این موشک بالغ بر ۶۰۰ متر بر ثانیه و جرم آن نزدیک به یازده کیلرگرم است که ۱٫۴۲ کیلوگرم آن را سرجنگی تشکیل داده و جرم موشک با پرتابگر که نفر باید آن را تحمل کند حدود ۱۷ کیلوگرم است.

با توجه به ویژگیهای پرتابگر، عمر انبارداری این موشک بالا بوده، دستور العمل پرتاب ساده و نرخ شلیک بالایی داشته و در دمای منفی۴۰ تا مثبت۶۰ درجه سانتیگراد قابل استفاده است.

سامانه هدایت خودکار امکان شلیک کن و فراموش کن را فراهم کرده و به کاربر اجازه می دهد سریعاً موضع پرتاب را ترک کرده و از خطر آسیب دیدن از سوی دشمن کاسته شود که به نسبت سایر دوش پرتاب های دنیا، کارآیی مناسبی را در اختیار نیروهای مسلح ایران قرار می دهد.

حسگر این موشک از نوع فروسرخ پیشرفته بوده و به آن توانایی حمله به هدف از تمام زوایا را می دهد بدین ترتیب این موشک توان درگیری با اهداف نزدیک شونده را نیز دارد.

این موشک برای دفاع از پیاده نظام و تأسیسات در صحنه نبرد سلاح مناسبی است و حمل آن روی موتور سیکلت، خودروها نظامی، بالگردها، قایق های تندرو و زیردریایی ممکن است. همچنین پرتابگر دوتایی آن بر روی خودروی وانت در کشور توسعه بافته است.

برخی کشورها نیز مجموعه های ۶ تایی از این نوع موشکها را بر روی شناورهای دریایی بکارگرفته اند که می تواند در ایران نیز مورد الگوبرداری قرار بگیرد.

شبکه گسترده دیدبانهای مرزی در کشورمان علاوه بر امکانات اپتیکی و سامانه های مخابراتی برای انتقال اطلاعات، به موشک های دوش پرتاب نیز مسلح هستند تا در صورت لزوم اقدام به درگیری با اهداف بنمایند.

با توجه به افزایش حجم تهدیدات هوایی و ظهور نسل جدید پرنده‌های بدون سرنشین و یا بالگردهای کوچک با توانایی مانور بالا به همراه موشک‌های کروز که در ارتفاع پایین پرواز می کنند، موشک‌های دوش پرتاب به عنوان بخش جدایی ناپذیر از تسلیحات پیاده نظام در بسیاری از ارتش های جهان وارد خدمت شده و همچنان تا سال‌‌های بعد به حیات خود ادامه می دهند که ایران از جمله پیشروان در این بحث است.

 

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 7

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

بسمه تعالی

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 12

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4